waardevol

Levenspuzzel

27 november 2017 by waardevolenuniek Leave a Comment

Hou jij van puzzelen? En nee, dan bedoel ik geen Zweedse kruiswoordraadsel, doorloper of Sudoku. Nee, dan bedoel ik een legpuzzel. Zelf ben ik niet zo van het puzzelen. Waarschijnlijk heeft dit met mijn ongeduld te maken, of heb ik het gewoon niet in me. Ach ieder zijn ding, toch?

Sinds kort bespreek ik met een aantal vrouwen het bijbelstudieboekje ‘Jij bent waardevol’ van Carianne Ros. Het hoofdstuk dat aan de beurt is heeft als titel: de puzzelstukken van je leven. Mooi om te lezen: ‘Als je bewust op zoek gaat naar de verschillende puzzelstukken in je leven en tijd neemt om stil te staan en terug te kijken – zowel op de keuzes die je zelf hebt gemaakt als op alles wat God je gegeven heeft – zal God je waardevolle inzichten geven.’ Bewust op zoek gaan naar de verschillende puzzelstukken in mijn leven. Wat mij daarbij helpt is om de fotoboeken er bij te pakken en foto’s te gaan kijken. Mooi om zo terug te kijken, maar ook confronterend soms. Wel bijzonder ook om terug te kijken op de keuzes die ik heb gemaakt. De ene keer was het een keuze die ik echt zelf had gemaakt, een andere keer was het meer een keuze omdat anderen zeiden dat het goed bij mij zou passen. Dan lees in het boek van Carianne Ros, de opdracht: ‘maak een mooie puzzel en stel je daarbij voor dat dit jouw leven is. Hoe voelt het om je eigen ‘levenspuzzel’ in elkaar te leggen? Ok. Ik een legpuzzel maken? Waar liggen die eigenlijk? Ineens krijg ik een idee. Zelf ben ik dan misschien niet zo van de puzzels, maar mijn oudste dochter wel. Daarom vraag ik aan mijn oudste dochter of ze samen met mij een puzzel wil maken. ‘Wat? 500 stukjes?’ ‘Is niet zo moeilijk hoor mam, ik heb hem al een keer met pap gemaakt’. ‘ok, laten we maar beginnen dan, zal ik de kantjes uitzoeken?‘ Bij een puzzel begin ik meestal met de kantjes, in mijn ogen het makkelijkste deel van de puzzel en dan heb je direct een kader. Ik ben best trots als we de rand van de puzzel af hebben, maar nu gaat het echte werk beginnen: de midden stukjes. Mijn ongeduld begint om de hoek te kijken. Het puzzelstukje moet in een keer passen, of anders pak ik een ander stukje. Bij sommige stukjes ben ik er van overtuigd dat die ergens hoort, en blijf ik het maar proberen. Tijdens het puzzelen probeer ik na te gaan wat dit met mij doet om zo mijn eigen ‘levenspuzzel’ neer te leggen. Donkere puzzelstukjes van verdriet, onzekerheid, me niet gezien voelen, grijze puzzelstukjes van teleurstelling, onrust, mezelf voelen falen passeren de revue. Gelukkig zijn er ook puzzelstukjes met vrolijke kleuren van blijdschap, dankbaarheid, tevredenheid, rust en balans. Wat ik bij een legpuzzel wel prettig vind is dat je het totaalplaatje ziet hoe het moet worden, helaas gaat dit niet op voor mijn ‘levenspuzzel’, misschien maar goed ook.

waardevol ‘sta op en schitter – moment’

20 november 2017 by waardevolenuniek Leave a Comment

‘Kijk mam, zo zie je er uit als je schittert’ en met een stralende lach en wapperende armen stond mijn oudste dochter laatst voor me. We hadden samen een oefening bedacht: ‘aan elkaar laten zien hoe het er uit ziet wanneer je zegt: ik sta op en schitter’. Geweldig om haar dan te zien schitteren en haar twinkelende ogen te bewonderen.

‘Nu bent u aan de beurt mam’.

‘Ik ga staan en schitter, wat zie je?’

‘Ik zie een mooie glimlach, ik zie een blij gezicht en uw handen in uw zij’.

Echt geweldig, om samen zo de oefening te doen met mijn oudste dochter. Door de challenge ‘Huizen vol Liefde Huizen vol Licht’ van Power tot the mama’s, kwam ik op het idee om deze oefening samen met mijn dochter te doen. Nadat we deze oefening hadden gedaan gingen we samen in gesprek over schittermomenten van die dag. Mijn schittermomenten waren de momenten dat ik Bijbelstudie deed, dat ik een mooi gesprek met iemand uit de gemeente had en het moment dat ik mijn dochters weer uit school mocht halen. Haar schittermomenten waren de momenten op school dat ze ging rekenen of als ze lekker ging rennen in de pauze. Heerlijk op de fiets naar huis en dan wedstrijdje doen wie het eerste thuis was, was voor haar ook een schittermoment.

Wat kan ik daar toch van genieten, om samen met mijn oudste dochter zo op een positieve manier de dag door te nemen. Na het doornemen van de dag hadden we het ook nog even over schittermomenten in het algemeen, waar wordt jij blij van, wat kun jij goed? Als afsluiting gingen we samen nog even heerlijk dansen en even lekker gek doen. Zo waardevol die gesprekken die ik heb met mijn oudste dochter.

Zelf merk ik dat ik door de Bijbelstudie van Power to the mama’s over de Bijbeltekst uit Jesaja 60: ‘sta op en schitter’ echt weer een andere mama ben. De afgelopen periode was ik veel moe, voelde ik me onzeker en down. Het lukte het mij niet om zulke momenten met mijn oudste dochter te creëren, zoals ik hierboven beschrijf, terwijl ik weet dat ik daar wel van kan genieten en het me nieuwe energie geeft. Wat mij daar vooral bij hielp was het stukje in de Bijbelstudie: ‘Soms zijn je omstandigheden moeilijk. Juist dan is het extra moeilijk om op te staan. Maar in dat dal helpt God je altijd opstaan. Sterker nog: Hij wil dat je opstaat.’ Vooral dat laatste stukje, Hij wil dat je opstaat. God vraagt van je om in wat voor omstandigheden je ook bent, dat je gaat staan. Dat is niet makkelijk en het lukt je misschien niet in eigen kracht. Als je Hem vraagt om kracht, geeft Hij je de kracht om te gaan staan. Staan in Zijn licht en Hem het werk te laten doen in jou, zodat je mag schitteren.

verleden, heden, toekomst

1 november 2017 by waardevolenuniek 2 Comments

Afgelopen maandag kon je een blog lezen over de dag dat we 12,5 jaar getrouwd waren en dit vierden met onze twee dochters. Een mooi moment om na te denken over verleden, heden en toekomst, daarom vandaag een gedicht:

In vreugde en verdriet

Is God bij ons

Hij vergeet ons niet.

God is een God

Van het verleden

Het heden en de toekomst.

Verleden

Soms was er pijn

Wat een troost

dat Hij dan

dichtbij ons wil zijn.

Verleden

Mooie momenten

Wat voelde dat fijn

Mogen genieten

dichtbij elkaar zijn.

Heden

Steeds meer worden

Wie je bent.

Met je eigen talent.

Toekomst

Zijn doel

Voor jou en mij

Zijn doel:

Ontdekkend de waarheid,

Dat maakt je vrij.

Toekomst.

Samen op weg

achter Hem.

Samen

Luisteren naar Zijn stem.

dankbaar voor 12,5 jaar

30 oktober 2017 by waardevolenuniek 2 Comments

‘Pfff.. moet de wekker echt al om 6 uur gaan op zaterdag?’ 12,5 jaar geleden was het ook zo vroeg. Ik weet nog dat iedereen bijna nog sliep. Zelf kon ik het niet langer volhouden in mn bed. Ik mocht eindelijk mijn trouwjurk aan. Vandaag was het eindelijk zover: onze trouwdag.

En nu weer terug naar 2017: het is nog vroeg, maar wat heb ik ook vandaag weer zin in vandaag. Ik hoor gefluister op de gang en zie twee blijde meidenkoppies onze slaapkamer binnen komen. Ze hebben iets in hun handen: een prachtige tekening.

Geweldig ook wat mijn oudste dochter op de achterkant van de tekening heeft opgeschreven:

Na een dikke knuffel stappen we allemaal uit bed. Als iedereen is aangekleed en gedoucht en we net aan tafel willen gaan, horen we de bel. Onze jongste springt van tafel en doet de deur open: een vriendin die ook visagiste is staat voor de deur. Net als 12,5 jaar geleden weer mooi in de make – up. Ook vandaag staat er namelijk een uitgebreide footshoot op de planning.

‘Zou het nog passen? Of hebben we ducktape nodig? De rok past nog, al lukt de rits niet helemaal meer dicht. En het bovenlijfje? Alleen lukt het me niet om de jurk dicht te krijgen. Ook nu lukt het niet helemaal om de rits dicht te krijgen, maar een omslagdoek er om heen en je ziet er niets van’. En daar staan we, eerst met ons viertjes, wijzelf en twee prachtige bruidsmeisjes. Daarna nog een paar mooie foto’s in onze trouwkleding. Wat een heerlijk weer ook, al was het met de wind wel iets aan de frisse kant.

Na de fotoshoot staat er een verassing op het programma die mijn oudste dochter samen met mijn man heeft geregeld. We rijden met de auto naar.. Beekbergen, om daar gezellig iets met ons vieren te eten. We stappen het restaurant binnen en zoeken een mooi plekje uit. Als de serveerster komt om te vragen wat we willen eten zegt de jongste al direct heel duidelijk: ‘pan koek’. Zo trots op die dame, maar ook op onze oudste dame. Wat is het toch genieten om als gezin op stap te zijn. Zelf ga ik voor een herfstpannenkoek. Heerlijk met appel, rozijntjes en kaneelijs.

Nadat we de dames hebben weggebracht naar hun logeeradres maken we samen nog een herfstwandeling in het bos. Genieten is dat in deze periode van het jaar. Prachtig al die kleuren en dan de zon die er zo mooi op schijnt.
We sluiten de dag af door uit eten te gaan waar we 12,5 jaar geleden ook zijn getrouwd: de Agnietenberg. Dankbaar kijk ik terug op een prachtige dag waarop we samen als gezin ons 12,5 jarig huwelijksjubileum hebben gevierd. Dankbaar voor 12,5 jaar.

genieten van muziek

20 oktober 2017 by waardevolenuniek Leave a Comment

‘Geniet van het goede dat God je heeft gegeven, de wind in je haren en de zon op je gezicht’, heerlijk om dat in gedachten te neuriën, wanneer ik op de fiets naar huis zit nadat ik onze dames naar school heb gebracht. Het zingen van dat lied helpt mij om weer bewust te zijn van mijn omgeving. Om te genieten van het weer. Om te genieten van datgene wat ik van God heb gekregen. In gedachten neurie ik dat liedje, want om het nu hardop te gaan zingen als ik op de fiets zit, nou nee, dat zal ik niet zo snel doen. Dan lees ik op Facebook het volgende berichtje: Vrij zingen op het zangfietspad. Als ze zoiets in Zwolle zouden introduceren, zal ik dan ook hardop gaan zingen? Misschien zachtjes, maar echt hardop, zodat iedereen het kan horen? Ik weet het niet. En jij? zou jij dan in je eentje lekker hard gaan zingen ook al is het vals, als je op zo’n zangfietspad zou zingen? Als ik samen met mijn dochters er zou fietsen, ja dan zou ik wel samen met ze gaan zingen, maar alleen?

Samen zingen daar geniet ik ook elke woensdagavond samen met mijn medekoorleden van Magnify. Heerlijk om samen met elkaar te mogen zingen tot eer van God. Zijn naam groot maken. Muziek is echt iets dat samenbindt. Samen muziek maken en samen zingen, daar kan ik echt intens van genieten. En toch is het lastig te beschrijven wat ik ervaar als ik samen zing tijdens de kooravond, of wanneer ik thuis achter mijn piano zing. Ik herken me dan ook wel in wat Charles Martin schrijft in zijn prachtige boek Ver van huis. Een echte aanrader trouwens om dat boek te lezen, zo mooi hoe hij schrijft over de helende werking van muziek. Over muziek zegt hij het volgende:

Muziek is lastig te beschrijven. Het komt via de oren ons lichaam binnen, waarna het regelrecht op onze emoties wordt afgevuurd. Muziek moet worden beleefd, niet omschreven.

Herken jij dat ook dat je prachtige muziek of zang hoort en er echt door wordt geraakt? Je krijgt er kippenvel van en je voelt het tot in je tenen. Je bent er even beduusd van. En toch… toch is het lastig om datgene wat je ervaart als je muziek hoort of maakt in woorden te vangen. Alleen al als ik denk aan een van mijn favoriete nummers die wij zingen met koor, You raise me up, dan raakt me dat en hoor ik de muziek al en voel ik het. Nee, muziek is niet te omschrijven, en dat ga ik dan ook maar niet proberen.

Wel wil ik je, als jij in de omgeving van Zwolle woont, uitnodigen om te komen genieten van de prachtige muziek van gospelkoor Magnify, Sharon Kips en de magische kunsten van de Zandtovenaar. Dit jaar bestaat Magnify, het koor waar ik lid van ben, namelijk 10 jaar en dat willen we groots vieren op 4 november 2017. Jij kunt daarbij zijn. Ik wil je dan ook van harte uitnodigen om deze avond samen met mij en de andere koorleden te genieten van prachtige muziek en zang. Kaartjes kun je bestellen via de website http://at-tickets.nl/magnify

Genieten van muziek. Genieten van het goede dat God ons heeft gegeven.

geluid van leven

19 oktober 2017 by waardevolenuniek 1 Comment

Wat ben ik trots op onze jongste dochter dat zij een bijdrage heeft geleverd aan het reclamespotje van NPV. Ik kan bijna niet wachten tot ik het uiteindelijke resultaat te zien krijg. Een week na de opnames krijg ik het uiteindelijke filmpje toegestuurd. Ik zet het filmpje aan, ‘bam’ de bewegende beelden van de echo in combinatie met het geluid van het kloppende hartje komen wel binnen. Ik word geraakt in mijn verdriet als ik deze beelden zie. Bij ons zoontje Noah, hoorden we na 16 weken zwangerschap geen kloppend hartje meer. Wat was hij, hoe klein ook, al geliefd en zo welkom. Elk kind is geliefd, hoe klein ook. Elk leven is het leven waard.

Dan kijk ik verder en zie ik onze jongste dochter stralen en lachen. Mooi om juist dan ook te horen: wat houd ik van je lach, je maakt het leven zo de moeite waard. Ja, juist zij heeft mij de afgelopen maanden geholpen om weer te genieten van het leven, om niet te blijven steken in mijn verdriet. Ook al moest ik nadat zij net geboren was wel wennen aan het idee dat zij het syndroom van down heeft, omdat ik niet goed wist wat het inhield en ik veel te veel beren op de weg zag. Die beren waren absoluut niet nodig geweest. Wat ben ik dankbaar voor onze mooie dame. Wat ben ik trots op wie ze is en wat geniet ik van haar puurheid. Heerlijk om haar te zien spelen met andere kinderen en lekker haar eigen plekje heeft op school en in de maatschappij. Ik ben dan ook vooral ook een dankbare en trotse mama. Mooi ook om haar op het filmpje te zien pianospelen. Samen muziek maken, geluid maken. Geluid van leven. Samen lachen, samen knuffelen, samen schaterlachen.

Elk leven is het leven waard. Als ik dan denk aan ons zoontje die zo welkom was, maar niet meer bij ons is, dan raakt het me extra wanneer mensen er bewust voor kiezen om hun ongeboren kindje niet geboren te laten worden omdat het kindje het syndroom van down heeft. Ieder leven is het toch het leven waard?

Daarom raakt het filmpje van het NPV me en vind ik het een mooie en waardevolle opdracht:

Breng het geluid van leven terug in Nederland!

Elk leven is het leven waard. Ieder leven is waardevol. Of het nu om een ongeboren kindje gaat of iemand die aan het einde van zijn leven staat. Geluid van leven. Samen leven. Hoe ga jij het geluid van leven terugbrengen in Nederland?

Klik hier om het filmpje te bekijken of om de site naar NPV geluid van leven te gaan.

Leef als Zijn geliefd kind

14 september 2017 by waardevolenuniek Leave a Comment

Ben je de vakantie alweer bijna vergeten? Slokt het alledaagse je al weer helemaal op? Wordt jij ook weer zo geleefd? Ik had mezelf nog zo voorgenomen om het na deze vakantieperiode anders te doen, maar de vakantie is nog maar net voorbij en ik merk al weer dat ik op sommige dagen zo wordt geleefd. In de afgelopen periode heb ik het volgende gedicht geschreven:

Leef,
als Zijn geliefd kind
steeds meer beseffend
dat Hij jou waardevol vindt.

Van dit gedicht heb ik stickers laten maken en deze op de muur geplakt, zodat ik er elke dag weer opnieuw bij bepaald wordt: Leven als Zijn geliefd kind, omdat Hij mij waardevol vindt.

Hoe doe je dat leven als Zijn geliefd kind? Niet geleefd worden, maar leven? Daarin zit een keuze. Je kunt de keuze maken om te leven. Je eigen keuzes maken en je keuzes niet door anderen laten bepalen. Leven als Zijn geliefd kind. Keuzes maken als Zijn geliefd kind. Keuzes maken waarvan je weet dat ze goed voor je zijn. Je bent geliefd door je Hemelse Maker. Vanuit die liefde, mag je ook jezelf lief hebben. Jezelf niet veroordelen, maar liefhebben. Door je hart te vullen met Zijn liefde, mag je jezelf en de ander liefhebben. Dit betekent niet dat je alleen de ander liefhebt en alleen maar voor de ander rent. Het betekent dat er een balans is. Een balans tussen geven en ontvangen. Je mag je hart aan God geven en Zijn liefde ontvangen.

Je mag leven als Zijn geliefde kind. Je mag steeds weer beseffen dat Hij jou waardevol vindt. Je mag het hardop zeggen: Ik ben waardevol! Ik mag er zijn. Ik hoef niet te rennen voor anderen om daarmee bevestiging te krijgen van een ander. Ik krijg al bevestiging van mijn Hemelse Vader. Ik ben geliefd door Hem. Ik ben waardevol voor Hem.

Ja, ik ben waardevol. Het gaat er dus niet alleen maar om wat ik doe, maar wie ik ben. Ik BEN waardevol. Ik BEN Zijn geliefde kind. Door te beseffen wie je bent, kan je rust geven in de drukte van alle dag. Elke dag een moment creëren om even te zijn, kan je ook weer die energie geven om er tegen aan te kunnen. Niet omdat je op zoek bent naar bevestiging, maar omdat je gevuld met Zijn liefde, die liefde ook wilt uitdelen. Niet maar blijven rennen, maar af en toe even stil staan, om daarna met vernieuwde energie weer ten volle te leven.

Leven als Zijn geliefd kind. Steeds weer beseffend dat Hij jou waardevol vindt.

Staak de strijd en wees liefdevol

11 september 2017 by waardevolenuniek Leave a Comment

‘Verklaren kan ik het niet; maar God is er bij en Hij heeft zijn hand in wat er gebeurd op deze aarde.’ lees ik in het boek ‘de twee bestemmingen’ van Elisabeth Musser.

Als ik dan kijk naar wat er gebeurd in de wereld en in mijn eigen leven, dan snap ik het soms niet. Als ik op kraamvisite ga of hoor dat iemand zwanger is, dan kan ik zo weer geraakt worden in mijn verdriet om het verlies van ons kleine mannetje. Naast verdriet merk ik dan soms ook boosheid: ‘Waarom Heer?’

Dat betekent niet dat wanneer je iets niet begrijpt of niet kunt verklaren, dat je het er maar bij laat zitten. Wanneer je geraakt wordt in je pijn of wanneer je boos bent om onrecht, dan mag je dat er laten zijn. Je mag het ruimte geven en je eigen ruimte in nemen. Ja, je mag boos zijn. Boos om wat er gebeurd of is gebeurd. Ga er maar mee naar God.

Ik merk bij mezelf vaak dat ik de neiging heb om mezelf te veroordelen. Dan is de criticus weer sterk aanwezig: ’t is nu wel een keer klaar hoor met je verdriet, of boos zijn; wat schiet je er mee op?’ Wat kan ik dan in gevecht zijn met mezelf. Verstandelijk weet ik wel dat mijn verdriet en boosheid er mogen zijn, maar gevoelsmatig veroordeel ik het van mezelf. De valkuil is dan dat ik doordat ik mezelf zo veroordeel en mezelf niet serieus neem, dat mijn verdriet zo groot wordt dat ik er dan bijna in verdrink. Dan kan ik me een slachtoffer voelen, blijf ik steken in mijn gevoel en raak ik de verbinding met mezelf kwijt. Als ik in de rol van slachtoffer zit ervaar ik ook dat de criticus weer snel om de hoek komt kijken met zijn snerende opmerkingen: ‘houdt toch eens op met zielig doen; je bent helemaal niet zielig!’
En nee, ik ben absoluut niet zielig. Maar het is wel fijn als dat op een opbouwende manier gezegd word. Ik mag daarom weer leren om vanuit mijn volwassen rol liefdevol te zijn naar de verschillende delen in mij. Ik mag weer mijn eigen coach worden: bemoedigend, aanmoedigend. Ik mag de interne strijd in mij staken. De strijd staken en weer liefdevol zijn. Me vullen met Zijn liefde en vanuit Zijn liefde, liefdevol naar alle delen van mezelf kijken.

En dan lees ik verder in ‘twee bestemmingen’: Overgave. Volkomen overgave aan Hem. Overgave betekent wachten. Overgave betekent dat je je eigen ik moet afleggen en God aan moet doen. Als je niets kunt doen, doe dan ook niets. Blijf maar gewoon dicht bij Jezus. Luister naar Hem en wacht af. Werp al je bekommernis op Hem. Doe het echt. Blijf in Hem. Blijf in Hem.

Wanneer ik dicht bij Jezus blijf en alles wat me bezighoudt in Zijn handen leg: mijn vragen, mijn verdriet, mijn boosheid, dan wordt de strijd in mij minder en mag ik me vullen met Zijn vrede. Door Zijn kracht, mag ik weer in mijn eigen kracht gaan staan. Door Zijn liefde en vrede mag ik ruimte geven aan mijn verdriet en boosheid op een liefdevolle manier. Dan heb ik nog steeds geen antwoorden en snap ik nog steeds niet waarom er dingen gebeuren, maar mag ik wel ervaren dat Hij dicht bij me is.

Dit bid ik ook voor jou:
dat jij je verdriet en boosheid er laat zijn,
dat jij naar Hem toegaat met je pijn.
Naar het kruis,
waar je Zijn
doorboorde handen ziet.
Hij laat je nooit alleen
en vergeet jou niet.
Hij weet wat het is
om pijn te hebben
en deed dit
uit liefde voor jou!
Laat je met Zijn liefde vullen
en probeer je pijn en boosheid niet te verhullen.

tot rust komen

20 juli 2017 by waardevolenuniek 4 Comments

Eindelijk… de meiden hoeven morgen nog maar 1 ochtendje naar school en dan is het: ZOMERVAKANTIE!

Heerlijk, daar zijn we ook echt aan toe. Even niets. Relaxen. Tot rust komen. Meer tijd voor elkaar als gezin en samen leuke dingen doen. Heerlijk om s ochtends niet meer op de tijd te hoeven letten.

Deze week hebben we eindelijk een vakantie geboekt. We gaan met ons gezin een weekje naar een Roompotpark in Cochem. De jongste kan dan genieten van Koos Konijn, de oudste kan genieten van het zwembad en papa en mama kunnen genieten van de mooie omgeving bij de Moezel. Zo heeft iedereen hopelijk een leuke vakantie. Dit jaar trouwens niet kamperen, maar weer ouderwets in een huisje.

Naast het weekje Cochem hebben we nog allemaal andere leuke plannen. Zo gaat onze oudste dochter weer een aantal dagen backpacken met een tante, gaan we weekendjes naar familie en samen als gezin leuke dingen doen. Genoeg plannen dus.

En jij? Wat ga jij doen in de zomerperiode? Wat zijn jouw plannen? Hoe kom jij tot rust?

Ik wens je een fijne zomerperiode met veel waardevolle genietmomenten, waardoor je weer kunt opladen. Of je nu op vakantie gaat, of thuis blijft, ik wens je toe dat je tot rust mag komen. Tot rust komen bij je Hemelse Vader. Naar Hem toe gaan met alles wat je bezighoudt, je zorgen, je pijn, je verdriet, je angsten, je blijdschap, je waardevolle genietmomenten.