Wat hoor ik toch? Het lijkt wel onweer. De dreunen worden steeds harder, het komt steeds dichterbij. Ineens sta ik er midden in. Mannen schreeuwen. Kogels vliegen om me heen. Snel duik ik op de grond en heel voorzichtig tijger ik door het gras om me te verstoppen achter een muurtje. Versuft kijk ik voor me uit. Hoe lang zit ik hier nu al?

‘Je bent niet waardevol,’ zegt de vijand. ‘Jawel, dat ben ik wel,’ pareer je vastberaden de aanval. ‘Denk je dat echt?’ beukt de vijand op je in. ‘Ja, ik ben waardevol,’ zeg je nogmaals. ‘Voel jij je ook waardevol?’ zo probeert de vijand op je gevoel in te praten. ‘Nee,’ reageer je, ‘ik voel me niet waardevol.’

En dan? Wat zie ik? Ik zie een witte vlag. Mannen geven zich over. De strijd is gestreden. Ze worden krijgsgevangen genomen.  Ook in je gedachten geef je je ten slotte gewonnen. ‘Je hebt gelijk, ik stel ook helemaal niets voor.’

Weet je wie jou echt kan helpen? Jezus. Je hoeft – en kunt – dit gevecht zelfs niet alleen winnen. Je mag je gedachten aan Christus onderwerpen. Je mag Hem bidden om kracht om tegenstand te bieden aan de leugens van de tegenstander. Je mag bidden om de Heilige Geest, Die je helpt om jouw gedachten krijgsgevangen te maken en je te vullen met Zijn waarheid.

Zijn waarheid

geeft echte vrijheid.

Luisterend naar Hem,

hoor je Zijn stem:

‘Je bent waardevol,

Mijn geliefde kind,

weet dat Ik jou

kostbaar vind!’