Dankbaar voor de vrijheid!

Gisteravond stonden we stil bij alle Nederlandse oorlogsslachtoffers sinds de tweede wereldoorlog. Vandaag vieren we de vrijheid.

Wat ben ik dankbaar dat ik nu leef, dat mijn jongste dochter met het syndroom van down nu leeft en niet in de tijd van de tweede wereld oorlog. Dan had ze er namelijk niet meer mogen zijn. Hierover heb ik het volgende gelezen:

De Duitsers wilden louter gezonde mensen in hun ‘Rijk’. Aktion T4 was een programma van de Duitsers dat zij in 1939 lanceerden om gehandicapten te steriliseren of om te brengen. Al voor de oorlog werden er in Duitsland en Oostenrijk tienduizenden gehandicapten in instituten omgebracht. Deze handelswijze werd tijdens de oorlogsjaren in alle bezette gebieden voortgezet.

Slik, als ik dit lees dan komt dit wel binnen…

Dat maakt me vandaag wel extra dankbaar dat we nu in vrijheid mogen leven, daarom vier ik vandaag bevrijdingsdag. Dankbaar voor alle mensen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Vier jij het met me mee?

In vrijheid zijn wie je bent..

‘Nederland is een vrij land. Een land waarin je mag zeggen wat je denkt, mag geloven wat je gelooft en vooral een land waarin je mag zijn wie je bent.’ Deze woorden hoorde ik vorige week toen we als gezin in Madurodam waren  in de hof van Nederland, waarin je werd meegenomen naar het jaar 1572. Het jaar waarin de Eerste Vrije Statenvergadering in Dordrecht plaatsvond.

Toch vraag ik me wel af in hoeverre je nu in Nederland nog echt in vrijheid jezelf kunt zijn. Nee je wordt gelukkig niet meer gedood, maar in hoeverre is er in onze maatschappij ruimte voor het ‘anders’ zijn? En hoe zit het met de ongeboren kinderen met het syndroom van down? Gelukkig zijn er nog steeds mensen waarbij kinderen met down wel welkom zijn, maar helaas wordt dit ook vaak gebruikt als reden voor abortus.

Kun jij als je ‘anders’ bent nog echt in vrijheid jezelf zijn?

Vrijheid geeft verantwoordelijkheid

Vandaag vier ik de vrijheid, maar wil ik ook stilstaan bij de verantwoordelijkheid die vrijheid met zich mee brengt. Stilstaan bij juist degene in Nederland die in de ogen van de maatschappij ‘anders’ zijn. Om hen ook ruimte te geven om ook in vrijheid zichzelf te kunnen zijn is het van belang dat er niet gestreefd wordt naar perfectie, maar dat er meer ruimte komt voor het ‘anders’ zijn. Dat ieder mens in Nederland in vrijheid zichzelf mag zijn is een verantwoordelijkheid voor iedereen. We zijn samen verantwoordelijk voor de zorg van de mensen om ons heen en dat we elkaar echt de ruimte geven om jezelf te kunnen zijn. We zijn allemaal waardevolle en unieke mensen. Laten we samen op bevrijdingsdag stilstaan bij die gezamenlijke verantwoordelijkheid en elkaar echt de ruimte geven om in vrijheid jezelf te kunnen zijn!