‘Ga!’
‘Ga?’
‘Ja: Ga.’
‘Ja maar. ..’
‘Geen maar, Ga! ‘
Herken je dat? Dat je soms op je hart krijgt dat je iets moet doen, maar je in eerste instantie allemaal redenen bedenkt om niet te hoeven gaan? ‘Ik kan dat niet!’ ‘Moet dat echt nu?’ ‘Dat is echt niets voor mij!’
In de afgelopen herfstvakantie had ik ook zo’n moment. Mijn man en dochters waren samen aan het zwemmen en ik had even een momentje voor mezelf. Ik voelde me te onrustig om lekker boek te gaan lezen. Ik dacht dat stille tijd me wel zou helpen om weer tot mezelf te komen en rustig te worden. Ik las mooie Bijbelteksten, maar toch merkte ik nog steeds een bepaalde onrust, ergens kwam het deze keer niet echt binnen. Daarom ging ik bidden en vroeg ik: ‘God, wilt U mij Uw Woord echt tot me laten doordringen. Wilt U tot mijn hart spreken’. Vaak krijg ik dan wel een bepaalde Bijbeltekst, maar deze keer niet. Ik wil de Bijbelse dagboekjes en de bijbel weg leggen en hoor ineens: ‘Ga’.
‘Ga?’ ‘Moet ik echt gaan?’ ‘Ok, ik ga al.’
Snel trek ik mijn hardloopkleren aan. Tien minuten later loop ik, nadat ik de plattegrond van het park heb bestudeerd zodat ik een zo kort mogelijke route naar het strand kan lopen, buiten over het park. Als ik het vakantiepark achter mij heb gelaten begin ik met hardlopen. Het voelt wel wat onwennig, om te lopen in een onbekende omgeving en zeker op een plek waar veel mensen lopen. Hardlopen vind ik heerlijk, maar dan wel op een rustig stukje, waar ik niet te veel mensen tegenkom. Het eerste stukje is druk, maar als ik een stukje doorloop kom ik op het strand waar ik bijna geen mensen tegenkom. Heerlijk, tegen de wind in en vlak langs de zee hardlopen. Ik heb mezelf wel moeten overwinnen om te gaan, maar wat een mooie beloning, om zo te mogen genieten van het hardlopen op het strand. Ik ben dan ook dankbaar dat mijn Hemelse Maker tegen me zei: Ga! Hij gaf mij dat duwtje om ondanks mijn onzekerheid en protesten te gaan. Hij gaf me kracht om te gaan! En de hele dag voelde ik mij dankbaar dat ik mezelf had overwonnen. Niet in eigen kracht, maar in Zijn kracht.
Ik moedig jou ook uit om te gaan! Ga maar datgene doen waar je energie van krijgt. Ga maar datgene doen waar jij blij van wordt en in je element bent. Ook al voel je je nog wat onzeker of onwennig, omdat je iets voor de eerste keer doet. Ga maar, Hij gaat met je mee, overal waar jij gaat! Ga maar, het pad dat Hij voor jou in gedachten heeft, niet het pad van een ander, maar jouw eigen pad! Ook als is dat pad anders dan de mensen van je verwachten. Luister naar Zijn stem in jouw hart, die zegt: Ga! Waar jij heengaat, gaat Hij met je mee.
