Mijn oudste dochter draait het autoraam helemaal open en wurmt zich naar buiten om me nog een laatste dikke knuffel te geven bij het afscheid nemen. Nog een laatste blik en door het autoraam zie ik een stralend koppie van onze jongste dame naar me kijken. Wat ben ik toch blij en dankbaar voor onze mooie meiden. Wat kan ik er van genieten als ik ze beide zo zie stralen omdat ze bij hun tante mogen logeren.
Ik doe de voordeur achter me dicht en dan komen de tranen. De reden dat zij nu gaan logeren is namelijk helemaal niet leuk. En na zo’n moment van afscheid nemen en in een leeg huis zijn dringt het nog meer tot me door dat ik binnenkort weer afscheid moet gaan nemen van iemand die me zo lief is. Hoe klein het kindje ook is geworden. Ik moet denken aan een paar weken geleden toen ik zong: wat een grote liefde, voel ik al voor jou, hoe klein jij nu nog maar bent, ik hou van jou.
Afscheid nemen
Afscheid. Ik weet niet hoe het deze keer zal gaan. Wel weet ik dat ik het gelukkig niet alleen hoef te doen. Zoveel als ik al van ons kleine wondertje hield, zoveel meer houdt God van mij. Hij neemt mij in Zijn armen, wanneer ik verdrietig ben over het komende afscheid. Zijn liefde is oneindig. Ook al begrijp ik Hem niet, Hij draagt mij en ons door deze moeilijke periode heen.
Dat Hij me heeft gedragen heb ik echt mogen ervaren. Het moment dat ik ons kleine inimini wondertje voor het eerst zag was ik weer onder de indruk hoe mooi ons kindje, hoe klein ook geweven is door onze Maker. Al snel kwam het gevoel van verdriet naar boven en terwijl ik mijn tranen liet gaan, waren mijn gedachten: ‘Dit klopt niet. Dit kleine kindje had ik nu nog niet willen zien, maar had in mijn buik moeten leven. Ik had het zo graag willen knuffelen en vasthouden, maar dat kan nu niet. Ik moet ons kleintje loslaten en afscheid nemen.’
Afscheid. Een dag na het afscheid van ons kleintje stapte ik in de auto bij het ziekenhuis. Helaas was ik ook deze keer weer gecurreteerd, vanwege te veel bloedverlies. Terwijl ik in de auto zat te wachten hoorde ik de tekst: ‘je mag niet zomaar zonder afscheid bij me weg gaan.’ Niet zonder afscheid. Wat ben ik dankbaar dat ik afscheid heb kunnen nemen van ons kleintje, hoe verdrietig het ook was.
Afscheid, een moeilijke tijd.
Afscheid, je verdriet er laten zijn.
Afscheid, ook al doet het zo’n pijn.
Afscheid, een helende tijd.
Wat intens verdrietig.
Wat vreselijk moeilijk meid!
Ik moet een traantje wegpinken…herinneringen komen bij mij ook weer boven…..Sterkte meidOoit komt er een dag…..
Dank je wel Saron.
Huilen…afscheid….rouwen….dit prachtige leven met nog zó veel onvolmaaktheid….jouw tranen worden in Zijn kruik bewaard – dát wel…..
maar voor nu….. verdriet…
Dank je wel voor je bemoedigende woorden: je tranen worden in Zijn kruik bewaart.
Wat bijzonder hoe jullie dit destijds voor de meiden hebben opgelost: uit logeren…Voor hen een klein feest voor jou en je man een diepe pijn. Dat mee te dragen is zwaar maar je draagt het niet alleen. Gods zegen voor jou.
Het gedichtje betekent voor mij veel in de pijn die ik voel nu mijn vader pas is overleden. Ik ben dankbaar dat ik er -als enige van de familie- bij kon zijn. Hem bijstaan in een letterlijk benauwd uur was heel moeilijk maar ik ben zo blij dat hij niet alleen was.
Wat fijn dat het gedichtje veel voor je betekent en je bij je vader kon zijn. In onze pijn wil Hij dichtbij zijn.
Heel veel sterkte bij dit verlies. Opnieuw. Hij zorgt voor al z’n schaapjes. Wij hopen dat jullie je hieraan blijven vastklampen…Onze enige houvast.
Dank je wel Dianne.
Hij kent al je vreugde en al je verdriet, Hij ziet de dingen die een ander niet ziet. Heel veel sterkte Johanneke en gezin.
Dit kindje hoort erbij, en je mag weten dat hij/zij bij de Vader mag zijn…
sterkte meid! ook dit kleintje mag nu al voor Gods troon zingen, geboren voor de eeuwigheid. Kostbaar leven. Op een dag een weerzien met wie dit kindje mocht worden. <3
Dank je wel Elianne.
Och meis, wat moeilijk! En je dan toch gedragen voelen..! Sterkte voor jullie <3
Dank je wel Jeanet.