Overactieve mamarazzi
‘Mam, als je nu nog een keer een foto maakt, dan stop ik je mobiel in de tas en mag je hem pas weer hebben als we klaar zijn met de wandeling’ roept mijn oudste dochter naar me, terwijl we een prachtige wandeling maken langs de kustlijn van Denemarken.
‘Ok, ok. Ik zal mijn telefoon wegdoen, maar ik vind de natuur hier zo mooi en ik vind het zo leuk om van jou foto’s te maken, zo vaak doen we niet iets samen’ zo reageer ik op haar gekreun en gesteun.
‘Nee en nu snap ik ook wel een beetje waarom, ik word gek van die mamarazzi die zo sloom achter me loopt, omdat ze echt alles op de foto wil zetten’ aldus een mopperende bijna puber.
Mamarazzi, echt irritant
Uiteraard gaat het mij niet alleen om de foto’s en vind ik het belangrijker om samen iets met mijn oudste dochter te doen, dus zo snel als ik kan leg ik mijn telefoon weg. Wat is het hier prachtig. Jammer alleen dat we hele stukken niet naast elkaar kunnen lopen, en zo niet kunnen kletsen. Het heeft ook wel wat als we zo achter elkaar door het hoge gras moeten banjeren. Tegelijk vraag ik me af: ‘Vind ik dat echt jammer? Zo kan ik af en toe toch stiekem een foto maken van de omgeving en van mijn prachtige dochter die voor me loopt.’ Heel voorzichtig pak ik mijn mobiel uit de tas en maak ik een paar foto’s. Totdat ik weer een geïrriteerde dochter voor mijn neus heb staan.
‘Mam. Wat hadden we afgesproken? Als een strenge juf staat ze voor me.
‘Ja, ja. Ik weet het. Maar nog een selfie van ons samen en nog een foto van de natuur, en voor de rest van de wandeling stop ik dan echt met foto’s maken.’ zo stamel ik.
Genieten
‘Je zegt zelf tegen me dat je moet genieten en leven in het nu en door steeds maar foto’s te maken, doe je dat niet’. Wat een wijze woorden. Ze heeft nog gelijk ook. Nu leg ik mijn telefoon echt weg en snuif de heerlijke zeelucht op en geniet van het achter mijn dochter aan wandelen. Wat wordt ze toch al een echte dame. Ik hoop maar dat ze het haar mamarazzi kan vergeven dat die zoveel foto’s maakt. Later als ze groot is, kan ze het vast wel waarderen. Al merk ik ook dat ik mijn hobby van het foto’s maken al een klein beetje op haar heb overgedragen. Zelf had ze een oude camera van ons meegenomen op vakantie, waar ze heel af en toe een foto mee maakte, omdat er een heel klein geheugenkaartje in zat. Misschien dat zij zelf ooit ook wel een mamarazzi wordt.
Ik heb weer met een glimlach op m’n gezicht zitten lezen, wat schrijf je toch levendig.
Heerlijk zo’n mooie en wijze dochter, geniet ervan.
Dank je wel! En dat genieten gaan we doen!
Ha ha Wat een leuk verhaal en leuk geschreven.
Dank je wel Saron.
Wijsheid uit de kindermond levert een gezellig blog!