“Nee hoor, dat kan ik of durf ik niet, daar ben ik niet goed in. Ik ben niet goed genoeg” waren gedachten van mij die ik helaas vaak dacht in het verleden. En soms nog wel ineens weer omhoog schieten.
Een tijdje terug ben ik begonnen met een loopbaantraject. Na het intakegesprek kreeg ik gelijk al de eerste opdracht: schrijf een biografie over jouw leven.
Voordat ik aan het loopbaantraject ging beginnen, had ik er wel zin in en dacht ik: “yes, ik ga aan de slag met mijn passies en ik ga ontdekken waar ik tot mijn recht kom”. Nu ik de eerste opdracht doorlas dacht ik: “kan ik dit wel? Doe ik het wel goed genoeg? Ben ik wel goed genoeg? Schrijven dat gaat me wel makkelijk af, maar kan ik het wel echt goed? Positieve herinneringen ophalen, dat vind ik leuk.. De minder positieve herinneringen, om daar aan terug te denken, dat vind ik wel lastig. Dan komen de gedachten: “ik ben niet goed genoeg” weer zo naar boven, dat maakt me onzeker en dat doet pijn.
Als ik nu als volwassen vrouw ergens door geraakt wordt, door een opmerking, of door een bepaalde situatie, dan kan ineens dat onzekere kleine kind weer in mij naar boven komen.
Toch ben ik aan de slag gegaan met het schrijven van mijn biografie. Ik ben gaan schrijven over de mooie en positieve herinneringen, maar ook over de momenten dat ik me onzeker voelde en niet goed genoeg.
En wauw, was dat helend, alleen al het schrijven en ophalen van die positieve, maar ook minder positieve herinneringen.
Met dat ik het allemaal opschreef, beleefde ik het ook weer opnieuw.En dat was zo helend. Vooral omdat ik op de momenten dat ik mij onzeker voelde en niet goed genoeg, ik nu tegen mezelf kon zeggen: Jij bent wel goed genoeg, jij bent zelfs waardevol!
Maar daarvoor moest ik wel weer door dat gevoel heen, dat gevoel van wat ik toen voelde. Ik moest als het ware mijn emoties, die ik vaak heb weggedrukt, afmaken. De golf van emotie mocht ik afmaken, samen met Hem. Hij wil dicht bij je zijn in je pijn. Jouw emoties mogen er zijn! Wees maar eerlijk, maar vooral ook mild naar jezelf.
Op de momenten dat ik nu weer in een situatie kom dat ik mij onzeker voel. Zeg ik tegen mezelf in gedachten: Jij bent waardevol, je bent goed genoeg. Je hoeft niet onzeker te zijn. Vertrouw maar op je gevoel. En dat is zo mooi om te mogen ervaren. Daar waar ik eerder dingen liever niet deed, omdat ik het niet zou kunnen, omdat ik me niet goed genoeg voelde, doe ik het nu wel. En nee, ik ben dan niet altijd zelfverzekerd, maar als ik op momenten dat ik mij onzeker voel tegen mezelf zeg: Jij bent waardevol! Dan voel ik me ineens weer sterker in mijn schoenen staan. En met twee voeten op stevige grond, denk en voel ik ook echt:
Ja, ik ben waardevol!
En dat wil ik jou ook meegeven: Jij bent waardevol!
Hoe vaak je ook het gevoel hebt, dat je niet waardevol bent, je bent het wel. Op de momenten dat je denkt: dat lukt me toch niet, dat kan ik niet, want ik ben niet goed genoeg. Zeg dan maar tegen je zelf: Ik ben waardevol! Maar geef ook ruimte aan je negatieve gedachten en gevoelens, stop ze niet weg. Laat je vullen met Zijn waarheid, zodat je niet meer in de leugen: “ik ben niet goed genoeg” zult geloven.
De eerste keer merk je misschien geen verschil, maar als je gewoon volhoud, en het elke keer weer zegt, ja, dan mag je het zelf steeds meer gaan geloven:
Ik ben waardevol!
Ik bid voor jou, dat je deze woorden echt eigen mag maken:
Ik ben waardevol
Zijn geliefd kind
Ik mag ervaren
dat Hij mij kostbaar vind.
Hij zal met me meegaan
en me sterker in mijn schoenen laten staan.
Wauw wat een mooie blog. Heel veel herken ik echt. Wat mooi hoe je jezelf sterker in je schoenen laat staan. Wat een kracht zit er in Zijn Woord. Dank je wel voor het delen van dit mooie gebed! Ik bid mee, telkens weer wanneer ik denk dat ik te ‘klein’ ben…
Dank je wel voor je mooie reactie!
Mooi he? dat we Zijn krachtige Woord hebben en dat Hij je sterk in je schoenen laat staan.
Dank je wel! Heel mooi en goed om te lezen. Ik voel me niet altijd onzeker maar weet wel dat ik bepaalde dingen gewoon niet kan. Andere dingen weer wel.
Wat een mooi blog Johanneke. Het gevoelsmens zijn herken ik zeker, met de onzekerheden die daarbij soms de kop opsteken. Ik moest toen ik het las ook denken aan een verhaal wat ik ooit schreef. Het heet ‘ware schoonheid’ en staat bij mijn ‘korte verhalen’ Als je het wil lezen, kun je het vinden door onderaan de bloghop van juni 7 keer op ‘next page’ te drukken. groetjes, Anne
Dank je wel Anne! ‘Ware schoonheid’ ga ik zeker lezen.