Zondag is het de 4e adventszondag, vandaag de laatste blog in de serie adventsblogs over de E van Eeuwigheid.
‘Kom, een beetje doorlopen, we hebben niet eeuwig de tijd, anders zijn we niet op tijd op school.’
‘Goed, mam.’
‘Oeps, we zijn vandaag niet echt op tijd, terwijl ik daar normaal echt wel probeer om te denken, maar ja door die sneeuw, zijn we niet de enige die laat zijn.’
Tijd, alles gaat op tijd. Op tijd zijn op je afspraken vind ik zelf wel belangrijk. Het is ook wel handig om een beetje op tijd te gaan slapen om de volgende dag weer uitgerust wakker te worden, zeker als de kids op een vroeg tijdstip wakker zijn. Heerlijk straks de kerstvakantie, wat meer tijd samen als gezin en s ochtends niet heel erg op tijd uit bed hoeven. Tijd met elkaar doorbrengen met elkaar als gezin.
Tijd.
Eeuwigheid. Dit doet me denken aan een moment als ik een tijdje terug samen met mijn dochters het onze vader zing, bij de woorden tot in eeuwigheid, in eeuwigheid, zingt mijn jongste dochter op haar manier heel hard mee: ‘ee heid, ee heid’. Heerlijk om zo samen te zingen. Toch is het moeilijk uit te leggen aan mijn dochters wat eeuwigheid precies is. Ik probeer het uit te leggen en omschrijf eeuwigheid, als dat is altijd. Toch kunnen wij als mensen ons geen goede voorstelling maken van de eeuwigheid. Eeuwig is zo eeuwig en niet uit te drukken in de tijd. God is eeuwig. Tijdens de tweede adventszondag hoorde ik de volgende mooie en inspirerende woorden van Hans Slotman:
‘God de Eeuwige steekt Zijn hand naar je uit! Keer je niet af van de Eeuwige. Luister naar Jezus: Als je Mijn Woord bewaart zal je de dood niet zien, dan is het een luik naar de eeuwigheid. Leven in de eeuwigheid. Jezus omspant mijn leven en zegt: Ik ben. Jezus mijn Heiland is altijd dezelfde, gister vandaag en tot in eeuwigheid. Je mag op Hem vertrouwen. Als Hij verschijnt hoor ik mijn naam, in die verwachting houdt ik stand’.
Wauw, de dood is niet het einde, de dood is een luik naar het eeuwige leven. Of zoals Gerald Troost zo mooi verwoord in zijn lied Veilig in Uw armen: ‘de dood is niet het einde, de dood is een gordijn, daarachter straalt het leven waar we eeuwig samen.’ Eeuwig.
Met het uitzicht op een eeuwig leven, mogen we nu al een eeuwig hallelujah zingen.
Reageer