geen halleluja dit keer, wel een levende Heer

Het is vandaag 1e paasdag. Wat betekent Pasen voor jou?

Zelf denk ik bij Pasen direct aan de woorden: Halleluja, de Heer is opgestaan. Halleluja is voor mij een woord waar ik op moment niet zoveel mee kan. Ik zie dan iemand voor me die het uitschreeuwt van blijdschap. Ik voel me op moment niet blij. Ik voel me verdrietig, moe en onrustig. Halleluja wekt voor mij op dit moment weerstand op.

Afgelopen week zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan voor de nacontrole bij de gynaecoloog. Op zo’n moment word ik er weer bij bepaald dat Noah niet meer bij ons is, maar bij Zijn maker. Tijdens het gesprek met de gynaecoloog horen we de uitslag van het onderzoek van de placenta en wat een mogelijke reden is van het overlijden van Noah. Slik, die uitslag had ik niet zien aan komen. Niet dat een mogelijke reden iets verandert aan het feit dat Noah niet meer bij ons is, maar ik merk dat het wel weer even binnen komt. Er komen weer veel vragen bij me naar boven. Alles van de afgelopen periode beleef ik weer opnieuw.

Als we in de auto zitten laat ik mijn tranen stromen…

Ineens hoor ik een lied van Sela:

‘Nooit meer tranen, nooit meer pijn. Nooit van God verlaten zijn.’
Ik speel het lied opnieuw af en laat de woorden tot me doordringen:
‘Juicht want Hij mijn Heere leeft,
Hij die ons de toekomst geeft.
Nooit meer tranen en nooit meer pijn.
Nooit van God verlaten zijn’.

Het lukt me op moment misschien niet om vol overgave halleluja te zingen of te juichen, toch mag ik weten dat mijn Heer leeft.

Ja, Jezus leeft. Hij is het die de dood overwonnen heeft. Noah is niet dood, maar leeft! Hij leeft bij Zijn maker.

Ik mag uit zien naar een toekomst waar ik hem weer zal zien. Ik mag uitzien naar een toekomst waar geen gebrokenheid is. Jezus is opgestaan uit de dood, de dood heeft niet het laatste woord. Wat een troostvolle en bemoedigende gedachte.

Ook al lukt een blijde uitroep ‘Halleluja’ mij niet deze keer, toch is Jezus mijn levende Heer!