Wat kan ik toch heerlijk genieten van onze dames. Ik voel me echt bevoorrecht dat ik nu meer tijd heb om door te brengen met onze kids. Heerlijk die momenten als ze uit school komen en ze hun verhalen vertellen over wat ze op school hebben meegemaakt. De ‘gewone’ dingen, daar kan ik al erg van genieten.
Een tijdje terug ging ik samen met mijn dochters naar de fysiotherapeut, mijn oudste dochter klaagde al een tijdje over pijn in haar rechtervoet en daarom gingen we voor haar naar de fysiotherapeut. Over het algemeen hebben we vaak afspraken voor mijn jongste dochter, maar deze keer dus voor mijn oudste dochter. Wat kan ik dan genieten als ik in de wachtkamer zit en de dames heerlijk zie spelen. We worden geroepen door de fysiotherapeut en mijn oudste dochter mag gaan liggen op de behandeltafel. Mijn jongste dochter vind het wel interessant en staat er bij te kijken. Maar al snel vind ze het wel goed, en weet je wat ze gaat doen? Ze gaat uitgebreid staan dansen en zingen in de behandelkamer bij de fysiotherapeut! Het is toch ook net een balzaal? Heerlijk, dat pure en ongedwongene, zo heerlijk genieten. Puur genieten! Als de fysiotherapeut dit ziet zegt ze tegen mijn oudste dochter: ‘je hebt wel een vrolijk zusje, of niet?’. Mijn dochter reageert daar bijdehand op met de woorden: ‘zeker, maar ze is echt niet altijd vrolijk hoor, ze kan ook heel irritant zijn’. Heerlijk toch zo’n bijdehand en eerlijk antwoord?
Een ander genietmoment is op een dinsdagochtend vlak voordat ik mijn dochters naar school moet brengen. Ik zeg tegen mijn jongste dochter: ‘leg je knuffels maar neer en zeg maar tegen je knuffel: ‘ga maar lekker slapen, dan kom ik vanmiddag weer met je spelen’. Waarop zij reageert: ‘ikke ook sapen’. ‘Nee, dat kan toch niet? Lois moet naar school, weet je wat, je kunt achterop op de fiets wel even slapen’. En met een grote glimlach loopt madam mee naar de fiets, terwijl ze normaal er nog wel eens een handje van heeft om snel een andere kant op te lopen. Als ik haar achterop de fiets zet, knijpt ze haar ogen stijf dicht: ‘ikke sapen’.
Halverwege de fietstocht naar school hoor ik ineens een luide schreeuw en oergeluiden achter mij: ‘oe, oe,oe”, waarop ik reageer met: he ik hoor een indiaan. Lois reageert lachend op mijn woorden met: “kaar met sapen, ikke wakker”. Heerlijk toch? Ja, daar kan ik wel van genieten.
Ook haar oudste zus geniet van haar. En ja, ze zijn ook gewoon zussen en ze zitten elkaar ook geregeld in de haren of maken ruzie, maar dat hoort er ook gewoon bij. Maar datgene wat ik van haar heb geleerd, ga ik nu ook maar proberen toe te passen: leven in het NU en genieten van de ‘gewone’ dingen en momenten, die niet gewoon, maar waardevol zijn! Niet te ver voor uit kijken, maar genieten.
Genieten van en samen met mijn mooie dochters!
Reageer