groot in dromen te klein om te komen

groot in dromen te klein om te komen

Vorig jaar op 7 februari kregen we te horen dat na 16 weken zwangerschap het hartje van ons kleintje niet meer klopte.

In de periode van het afscheid nemen kregen we een prachtig kaartje met de tekst:

Groot in verwachtingen en dromen,

maar toch te klein om op deze wereld te komen.

Ja, groot in verwachtingen en dromen. Wat had ik al veel gedroomd over hoe het zou zijn als ons kleintje vorig jaar juli geboren zou worden. Ook al wist ik dat het de eerste twaalf weken spannend zou zijn omdat 3 andere broertjes of zusjes niet meer bij ons op aarde zijn. Het was absoluut niet vanzelfsprekend voor me dat het goed zou gaan. Daarom was ik dankbaar dat ik de eerste twaalf weken had gehad. En ging ik na die periode van 12 weken steeds meer dromen over wanneer ons kindje zou komen. Hoe zou hij of zij er uit zien? Wat zouden onze meiden er van vinden als ze een klein broertje of zusje kregen?

Waar droom jij van? Verlang jij ook naar een kindje en moet je nog steeds wachten? Of weet je al dat je geen kinderen kunt krijgen? Of heb jij een kindje verloren? Weet dat God jou ziet en jouw dromen en verlangens kent. Ook al krijg je misschien geen antwoorden op je vragen. Toch is Hij bij je en Hij draagt je. Hij draagt je door moeilijke periodes heen als je dromen of verwachtingen niet uitkomen.

Te klein om te komen

Maar toch te klein om op deze wereld te komen. Te klein. Ja, wat was je klein Noah. Zo klein, dat je precies op mijn hand paste. En toch: wat was je mooi! Alles er op en er aan. Je mooie kleine vingertjes, je mooie kleine teentjes. Ik heb van de korte tijd dat ik je heb mogen zien, mogen genieten. Al was het ook zo moeilijk. Ik had je graag zien opgroeien. Ik had je zo graag groter zien worden. Ik had zo graag willen weten hoe je zou zijn geweest bij mama op aarde.

Gelukkig mag ik troost ervaren dat je niet te klein was om bij Jezus te komen. Daar zullen we elkaar straks weer zien. Nu mag jij daar genieten en mama mag samen met papa genieten van jouw grote zussen op aarde. Dat genieten lukte vlak na het afscheid van jou niet zo goed, maar al snel lukte dat gelukkig wel weer. Extra dankbaar omdat ik me er bewust van was en ben dat leven niet vanzelfsprekend is.

Deze maand is het een jaar geleden dat wij jou even hebben mogen zien.  Wanneer we je weer zien weten we niet, maar dat we je weer gaan zien weten we wel. Dat geeft dat het me lukt om toch weer te dromen, misschien niet over jou op deze aarde, maar wel andere mooie dromen.