Hoe ga je er mee om als bij jou iets niet direct lukt?
Ik merk zelf dat ik het in eerste instantie wel een paar keer wil proberen, maar als het echt niet lukt, dan heb ik de neiging om het op te geven. Geduld is niet mijn sterkste kant. Voordat ik op geef gaat er vaak heel wat gemopper aan vooraf.
Een tijdje terug ging ik samen met een van mijn dochters lekker knutselen. Op een gegeven moment hoorde ik allerlei gemompel en boze woorden… Ineens vliegt er een prop papier door de kamer. Ik zeg daarom tegen mijn dochter: vervelend dat het niet lukt zoals jij het wilt. Verder schenk ik er geen aandacht aan en ga ik lekker door met knutselen.
Na een tweede prop papier die door de kamer vliegt, ga ik wel nadenken: ‘hoe kan ik hier op een goede manier mee om gaan?’ Weer reageer ik met de woorden: ‘vervelend dat het niet lukt zoals jij graag wilt’. Ik merk dat ze in haar frustratie blijft hangen en eigenlijk niet meer wilde knutselen. Ineens heb een ik ingeving, misschien helpt het als ik eerlijk iets over mezelf vertel.
‘Weet je meid? Vroeger, toen mama net zo oud was als jij, toen vlogen er ook heel wat proppen papier bij opa en oma door de kamer en dat waren er wel meer dan twee, dat waren er soms wel tien’. Ineens zie ik een brede grijns op haar gezicht en is ze niet meer zo gefrustreerd. ‘Echt waar? En wat zei oma dan?’ ‘Ik weet niet meer wat oma zei, maar ik weet wel dat ik zelf best wel perfectionistisch was en nu nog soms best wel ben. Elke keer mag ik weer tegen mezelf zeggen: het hoeft niet perfect.
‘Nee, het hoeft inderdaad niet perfect mama!’
Het hoeft niet perfect mam
Na ons heerlijke en eerlijke gesprek gaan we weer verder met knutselen. Ik ben bezig met het kleuren van een letter, maar de stift doet het niet zo goed meer en dat vind ik wel jammer. Het wordt niet zoals ik in gedachten had. Heerlijk om juist dan van mijn dochter te horen: het hoeft toch ook niet perfect mam?
En als mijn andere dochter dan ineens met de verfrommelde tekeningen op de proppen komt, dan krijgen we samen de slappe lach; ‘gelukkig zijn het deze keer maar twee verfrommelde papiertjes, anders had je zusje het er maar druk mee’, zeg ik dan ook met een grote knipoog tegen mijn oudste dame.
Reageer