Ik kan de beelden van de bootvluchtelingen maar niet loslaten, ze komen steeds weer terug. Echt vreselijk wat er gebeurd. Ik lees net dat er al 2000 bootvluchtelingen zijn omgekomen. Echt zo erg, als je die wanhoop ziet op de gezichten van de mensen. Vooral als ik denk aan ouders die hun kind overboord zien gaan en hun kind of kinderen nu moeten missen. Alsof ze nog niet genoeg hebben meegemaakt.
Als ik dan een grap hoor over de vluchtelingen op Kos, dan raakt me dat en kan ik me daar echt boos om maken. Hoe zou jij het vinden als je moest vluchten en alles achter moet laten? Dan zou je toch ook naar een plek gaan waar het wel veilig is? Je laat echt niet zomaar alles achter.
Ja, ik merk dat dit me raakt. Zeker als ik dan al die beelden zie, ook van kinderen die hun ouders hebben verloren. Of ouders zonder hun kinderen.
Als ik de beelden zie, dan maakt het me zelf ook dankbaar dat ik het hier in Nederland zo goed heb. Dat we leven in een land waar vrede is. Maar dat maakt me ergens ook wel beschaamd: Sta ik zelf wel genoeg stil bij wat er allemaal voor onrecht op deze wereld is??
Nee, dat denk ik niet, heel vaak gaat het ook langs me heen. Daar kan ik me schuldig over voelen, maar ik kan het ook biddend bij Hem neerleggen. Hij kent alle nood, Hij kent ieder mens persoonlijk. Ieder mens, iedereen is waardevol. Ieder mens heeft recht om te wonen op een plek waar het veilig is en waar hun kinderen veilig kunnen opgroeien.
Ja, ik bid voor de bootvluchtelingen, in wat zij moeten meemaken. Ik bid voor deze wereld waarop zoveel onrecht is. Ik bid voor alle vluchtelingen, waar ook ter wereld. Voor alle mensen die moeten vluchten, omdat het voor hun niet meer veilig is. En dan speciaal voor de kinderen, omdat zij extra kwetsbaar zijn.
Ik bid ook voor de vrijwilligers die er zijn voor de bootvluchtelingen en andere vluchtelingen. Wat mogen zij mooi werk doen. Ik bid voor hen dat Hij ze kracht geeft om dit werk te doen.
En daarom een oproep om te bidden voor alle vluchtelingen en degene die bij hun betrokken zijn, bid jij met me mee?
Als afsluiting een kort gedicht:
Reageer