in vrijheid jezelf zijn

In de blog van afgelopen maandag kon je een oproep lezen om op dinsdag 21 maart, wereld down dag, twee verschillende sokken aan te doen. Om daarmee aandacht te vragen voor mensen met het syndroom van down en de boodschap uit te dragen: iedereen is anders, iedereen mag er zijn.

En ja, als je dan een oproep plaatst, dan moet je natuurlijk zelf wel het goede voorbeeld geven. Daarom had ik maandagavond voor de meiden al verschillende sokken klaar gelegd,  die ze dinsdagochtend dan aan konden trekken.  Ik merkte dat ik in mijn enthousiasme iets te pusherig was naar mijn oudste dochter en zij in eerste instantie zoiets had van: ik ga echt geen verschillende sokken aan doen. Toen ik uitlegde waarom ik het deed en haar daarna de ruimte gaf om zelf te kiezen, deed ze het uiteindelijk toch. Al begreep ik haar wel toen ze tegen me zei: ‘dat is toch raar mam als de andere kinderen zien dat ik twee verschillende sokken aan heb?’ Ik merkte bij mezelf dat die gedachte me ook wel bezighield: ‘Ga ik echt twee verschillende sokken aan doen? Wat zullen andere mensen daar wel niet van vinden? Vinden ze dat niet raar?’ Aan de andere kant dacht ik ook: ‘ach, ik moet het ook weer niet te groot maken, want wie gaat er nu naar mijn sokken kijken? Als ik op het schoolplein loop, dan ga ik toch ook niet bij andere ouders kijken, naar wat voor schoenen of sokken zij aan hebben? En het gaat tenslotte om de boodschap die ik er mee wil uitdragen,  niet om mezelf’

Toch ben ik iemand die wel gevoelig is voor wat andere mensen over mij denken. Hoe is dit voor jou? Ben jij ook gevoelig voor wat andere mensen over jou denken?

Joyce Meyer, schrijft hierover in haar boek verslaafd aan goedkeuring, het volgende:

Een persoon die verslaafd is aan goedkeuring kan abnormaal bezorgd zijn en veelvuldig bezig zijn met wat mensen van hem of haar denken. Een gevoel van zekerheid is iets wat iedereen nodig heeft en verlangt. Wanneer we zeker zijn, keuren we ons zelf goed, we hebben zelfvertrouwen, we accepteren onszelf en houden van onszelf op een evenwichtige manier. We hebben niet perse goedkeuring van anderen nodig om ons zelfverzekerd te voelen.

Ik ben gevoelig voor wat andere mensen over mij denken, maar in hoeverre ben ik ook verslaafd aan goedkeuring? Ben ik abnormaal bezorgd over wat anderen van mij denken? Als ik heel eerlijk ben, dan denk ik dat ik daar echt in kan, maar vooral ook wil groeien. Het is echt een uitdaging voor mij om in mijn eigen kracht te blijven staan en me niet te veel te richten op hoe anderen over mij denken.

Als ik dan kijk naar het dragen van die verschillende sokken, dan ben ik blij dat ik het wel gedaan heb. Samen met mijn dochter ben ik naar de juf toegegaan en heb ik uitgelegd waarom ze twee verschillende sokken aan had. Waarop zij reageerde: wat leuk, daar kunnen we wel iets mee. Een uurtje later zag ik op de groeps app van de klas van mijn dochter een foto, waarbij alle kinderen twee verschillende sokken aan hadden om daarmee stil te staan bij wereld down dag.

Als ik mij had laten leiden door mijn angst hoe anderen over mij denken, dan had ik geen verschillende sokken aan gedaan. Ik ben dan ook dankbaar dat ik het wel heb gedaan en dat er zo ook aandacht was in de klas van mijn jongste dochter voor het feit dat iedereen er mag zijn. Juist omdat ik van mijn jongste dochter steeds weer leer om meer mezelf te zijn en minder bezig te zijn met wat anderen over mij denken.

Iedereen is anders.

Iedereen mag er zijn.

Je mag in vrijheid jezelf zijn!