Lichamelijke stroomstoring

Vrijdagmiddag ging ineens het licht uit.

De dagen daarvoor ging het licht soms ook al uit, maar dat waren gelukkig korte momenten, maar toch.. Dat waren al wel signalen. Signalen voor de stroomstoring van vrijdagmiddag.
Ineens was het licht uit….

Heb jij dat ook wel eens dat het licht uitvalt? En nee, dan bedoel ik geen echte stroomstoring, maar een lichamelijke stroomstoring.

Zo voelt het voor mij, als de vermoeidheid weer toeslaat en ik weer te ver ben gegaan. Dan is het ineens klaar. Dan kan ik nog zo hard tegen mezelf zeggen: “gewoon doorgaan”, maar nee dat werkt dan niet meer, dan is het gewoon echt even klaar. Maar wat voel ik me dan schuldig naar mijn dochters toe. Sorry meiden, mama moet even op de bank liggen, even? Nee, ik kom er dan niet meer vanaf. Naast de vermoeidheid is het dan ook huilen om niets, en daar voel ik me dan ook weer zo schuldig over. Weet ik wel, moet ik niet, maar toch, dan voel ik me wel tekortschieten als moeder.

De afgelopen dagen/ weken voelde ik me ook erg hyper. Ik doe dan veel te veel, omdat ik niet goed weet hoe ik met dat gevoel om moet gaan. Ik vertelde dat een tijdje terug aan een collega. Jij hyper? Daar is weinig van te zien. Nee, je ziet het misschien niet, maar je voelt het wel. Echt om stapeldol van te worden. Soms weet ik echt even van gekkigheid niet wat ik moet doen. Om maar niet te spreken over hartkloppingen. Gelukkig heb ik daar zelf niet vaak last van. Maar een keer vlak na een miskraam, was mijn hele hormoonhuishouding flink van slag, en ja dus ook mijn schildklier. Ik voel me nog liggen in bed, ik lag echt te zweten en het voelde alsof er een kudde olifanten over me heen walste… Mijn hart ging zo tekeer, dat die voor mijn gevoel bijna uit mijn lichaam sprong, echt heel eng.
En dat was gelukkig voor mij, maar een keer. Ik ben voor mij gevoel, dan ook iemand met lichte schildklier problemen. Wat als je schildklierkanker hebt? Of hebt gehad? Of als je kind schildklierklachten heeft. Een kind kan nog niet goed aangeven of de klachten wel of niet zijn verergerd. Of wat als je zwanger bent, dan kan het gevaarlijk zijn voor je kindje, als je schildklierwaardes niet goed zijn.

Als ik daar dan over nadenk en ik hoor de problemen over de thyrax in het nieuws, dan voel ik me machteloos. Maar ook wel onzeker, hoe zal het gaan als ik straks moet overstappen op een ander medicijn? Hoe is dit voor jou?

Ik wil iedereen dan ook heel veel sterkte toewensen die nu de dupe zijn van alle problemen rondom het medicijn thyrax. Ik hoop dat de medicijnen die er nu nog zijn, eerlijk worden verdeeld, of in elk geval gaan naar degene die het het hardst nodig hebben. Ergens snap ik wel dat je gaat hamsteren, maar zelf heb ik besloten dit niet te doen. Ik denk dat er andere mensen zijn die het harder nodig hebben dan mij..

Nogmaals heel veel sterkte!