Het is vandaag Goede Vrijdag. Wat betekent die dag voor jou? Is het een begin van een extra lang weekend, vol gezelligheid, familie en vrienden? Of sta je ook echt stil bij de ware betekenis van Goede Vrijdag?
Als ik denk aan Goede Vrijdag, gaan mijn gedachten naar Jezus aan het kruis. Wat zal Hij een pijn hebben geleden. Fysiek, maar ook geestelijk. Daar kan ik me geen voorstelling bij maken. Hij moest het allemaal alleen doen. De schreeuw ‘Mijn God, Mijn God waarom hebt U mij verlaten?’ komt dit jaar dieper bij mij binnen dan andere jaren.
Het is nu alweer ruim een maand geleden dat ik ben bevallen en dat we afscheid moesten nemen van ons mooie zoontje Noah. Regelmatig zit ik nog met het herinneringsboekje dat ik over hem heb gemaakt in mijn handen. Er zijn nog steeds dagen dat ik voor mijn gevoel alleen maar kan huilen. Soms proef ik, als ik aan het stofzuigen ben, opeens het zout van mijn tranen en rollen ze over mijn wangen, zijn niet te stoppen. Wat voel ik me dan verdrietig, wat mis ik hem dan.
Ik merk dat ik het op moment best lastig vind om hierover met anderen te praten. Ik laat mijn tranen bijna niet meer zien. Vaak voel ik me best eenzaam in mijn verdriet. Wat is het dan fijn dat ik mag weten dat ik niet alleen ben, maar dat juist Jezus heel dichtbij is. Dat Hij in mijn pijn om het gemis van Noah en in mijn verdriet dicht bij mij wil zijn.
En als Hij me dan omringt met zijn liefde en nabijheid, voel ik dat er iets verandert. Mijn pijn, wordt Zijn pijn. Mijn tekortkomingen worden Zijn tekortkomingen. Mijn eenzaamheid wordt Zijn eenzaamheid. Nee, nog vele male erger. Hij had niemand naar wie Hij toe kon gaan, toen Hij aan het kruis hing. Wat moet dit intens geweest zijn voor Hem. Maar dan denk ik aan God, de Vader, en vraag me af hoe het voor Hem geweest moest zijn, dat Hij Zijn Zoon zo zag lijden toen Hij aan het kruis hing.
En weet je waarom God, de Vader, Zijn Zoon naar de wereld zond, waarom Jezus aan het kruis is gestorven? Uit liefde voor de wereld. Voor jou. Voor mij. Zodat jij in je pijn niet alleen hoeft te zijn. Zodat jij met je tekortkomingen naar Hem mag gaan en weer opnieuw mag beginnen.
In jouw pijn,
wil Hij er voor jou zijn.
Hij heeft onmenselijk lijden doorstaan
is aan het kruis gegaan,
uit liefde voor jou en mij.
Zijn bloed maakt je vrij.
Ik wens je vandaag een Goede Vrijdag,
waarop je stil mag staan
bij wat Jezus voor jou
en mij heeft gedaan.
Inderdaad het geheim schuilt in het een zijn met Jezus in de eenzaamheid.
Klopt, als dat er niet zou zijn, dan zou de eenzaamheid nog heftiger zijn.
De afgelopen maand heb ik regelmatig gedacht: hoe gaat het nu met Johanneke? Het is zo intens verdrietig wat jullie hebben meegemaakt en waar je doorheen gaat. Dank je voor het delen via deze blog. Ik vind het mooi om te lezen dat je troost put uit je geloof. Deze dag komt het lijden van de Heer heel dichtbij.
Zelf heb ik erg veel last van fysieke pijn en daar lijd ik ook geestelijk onder want ik ben al zo lang ziek. Daarom raakt jouw blog mij ook persoonlijk.
Wens je veel troost in je tranen.
groetjes, Anne
Dank je wel Anne. Ik wens jou Gods nabijheid in jouw pijn, dat je echt mag ervaren dat Hij heel dicht bij je is met Zijn liefde om je heen.
Ook al voel je je alleen en niet begrepen, Met Hem zijn we nooit alleen. Dat voelt niet altijd zo en soms moet ik het mezelf weer even bewust worden, maar Hij is er altijd.
Hij is er inderdaad altijd. Ik zie dat soms ook als ik terugkijk en niet altijd op dat moment zelf. Al merk ik het gelukkig ook vaak wel, dat Hij bij mij is. Dat geeft rust en kracht.
Beste Johanneke, ik je tekst gelezen, en bij het lezen aangevoeld dat, vanuit onze verbondenheid als broeder en zuster in Jezus, jouw pijn ook mijn pijn is.
Als het waar is dat wij God onze hemelse Vader mogen noemen, waarom mogen we Hem dan ook niet op een zeer natuurlijke en spontane manier als een echt kind benaderen. Waarom zou ik in momenten van verdriet mijn gevoelens niet met Hem mogen delen, ook als dat gevoelens van kwaadheid en frustraties zijn. …
Ik ben in dit aardse leven toch ook vaak kwaad geweest op mijn eigen (biologische) vader omdat ik hem niet begreep en mij door hem in de steek gelaten voelde omdat ik mijn zin niet kreeg ? Later moest ik dan inzien dat hij het beste met mij voorhad en de juiste beslissing had genomen. En dan steeg mijn achting voor hem.
Waarom zouden wij, als we beladen zijn met verdriet en zorgen waar we niet voor gekozen hebben, en als we ons in de steek gelaten voelen omdat wij de indruk hebben dat ons gebed om beterschap niet verhoord werd, niet naar mijn hemelse Vader kunnen gaan en Hem in alle eerlijkheid zeggen : “Vader ik ben kwaad op u.” ? Gewoon omdat ik mij kwaad voel, en omdat dat mijn echte gevoelens zijn! … Vanuit die eerlijke vertolking van onze gevoelens krijgen wij dan een liefdevol antwoord waardoor we de bemoedigende boodschap van psalm 23 diep tot in ons laten doordringen, en we weer opgebeurd de toekomst tegemoet kunnen kijken : “De Heer is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets. Hij laat mij rusten in groene weiden en voert mij naar vredig water, … Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want U bent bij mij,…”. En dan kunnen we door onze tranen heen weer veel levensvreugde ervaren. … Is onze volkomen vreugde en deelachtig worden aan Zijn vreugde niet een van de grote bekommernissen van Jezus (Joh 15:11)
Warme Groeten
Jef
Dank je wel voor je eerlijke, mooie en bemoedigende woorden!