Backpackende dochter
‘Joepie, ik mag met mijn tante gaan backpacken, en ik mag kiezen waar we heen gaan. Wat zal het worden? Kamperen aan het strand lijkt me erg leuk. Ik mag kiezen tussen Limburg of Schiermonnikoog. Ik denk dat ik het dan eigenlijk al wel weet. Ik ga voor Schiermonnikoog. Ik vind het echt supertof om samen met mijn tante te gaan backpacken.’
Bovenstaand stukje heb ik vorig jaar geschreven voor het boek Toptante van Maaike Bikker. Dit jaar mocht onze oudste dochter weer backpacken met haar tante. Dit keer ging ze voor het echte werk. Vooraf gingen we dan ook voor haar op zoek naar een goede tas, zodat ze die de komende jaren ook kan gaan gebruiken. Wat is het toch heerlijk om haar te zien genieten alleen al van de voorbereidingen. Heerlijk om haar dan ook te horen zeggen tegen haar tante: ‘je mag alleen de noodzakelijke dingen mee, die je echt nodig hebt, en make-up mag je dus thuislaten’.
Samen met haar tante zocht ze de kleding uit die ze mee wilde nemen en al haar bagage deed ze in aparte kleine plastic zakjes, zodat het niet zo snel nat zou worden. Ze stopte zelf al haar bagage in haar tas, inclusief haar slaapzak. En heel stoer zei ze: oh, dit weegt echt bijna niets.
Qualitytime
Omdat we haar wel een aantal dagen moesten missen, zijn mijn man en ik vlak voordat ze wegging nog samen met haar naar het Omniversum geweest in Den Haag. Qualitytime met alleen onze oudste dochter. Wat genoot ze daar ook van. Heerlijk even iets doen alleen met haar en haar onverdeelde aandacht geven.
Toen we thuiskwamen zonder haar moest ik wel even slikken. Ik miste haar de eerste avond al. Al snel kreeg ik fotootjes toegestuurd via WhatsApp. Fijn om haar zo toch te zien en mee te krijgen wat zij allemaal deed. Heerlijk ook om haar zo te zien stralen. Haar enthousiasme spatte van de foto’s af. Wat is dat toch extra genieten om mijn dochter zo te zien genieten. Beelden zeggen dan vaak meer dan woorden, daarom hieronder een korte foto impressie:
Backpack diploma
Wat was en ben ik trots op onze oudste dochter. Ze heeft in drie dagen tijd gewoon vierentwintig kilometer gelopen door een heuvelachtig landschap. En zelfs af en toe met regen. Al zochten ze dan vaak ook wel even iets op om te schuilen, maar toch. Ja, ik ben echt een trotse mama. Omdat ik zo trots ben op onze dochter heb ik voor haar een ‘backpackdiploma’ gemaakt. Zo heeft zij nog een leuke herinnering aan een leuke backpack vakantie met haar tante en zo kon mama aan haar laten merken hoe trots ze wel niet is. Als je vroeg hoe het met haar ging dan zei ze op de tweede dag, nadat ze 10 kilometer had gelopen: ‘ja, ik voel mijn voeten wel een beetje’. Je zag na de derde dag ook wel dat ze moe was, en toch bleef ze door bikkelen. Ja, ik ben echt super trots op haar!
Reageer