“oeps, slik, de live uitzending van family7, waar ik een bijdrage aan zal leveren komt nu wel erg dichtbij, waarom heb ik eigenlijk aangegeven, dat ik wel een bijdrage zou willen leveren? Op dit moment zit we ook nog eens in een spannende periode, omdat onze jongste binnenkort geopereerd moet worden aan haar hartje, zit ik er nu wel op te wachten om mee te doen aan tv programma?
“waarom wil ik eigenlijk niet meer mee doen? Vind ik het misschien een beetje te spannend worden nu het zo dichtbij komt? Ja, ik denk het wel. Ik denk dat ik gewoon last heb van plankenkoorts.”
Plankenkoorts, maar dan wel een struisvogel met plankenkoorts. Het liefst stop ik namelijk mijn hoofd in het zand en denk ik niet te veel na over de komende operatie van mijn dochter.
Daarom postte ik op facebook: “ik voel me vandaag een struisvogel met plankenkoorts, wil jij weten hoe dat er uit ziet, kijk dan dinsdag 24 november naar de uitzending van family7 live over het syndroom van down”.
Als ik heel eerlijk naar mezelf kijk, voelde ik me dan een struisvogel vanwege die operatie van mijn dochter, of ook vanwege de tv uitzending? Ja, ik denk toch wel vanwege beide.
Wel super lief om dan de reactie te krijgen van de presentatrice, Carin van Essen van het programma: “laat een struisvogel nou net mijn lievelingsdier zijn, je zit gewoon bij mij aan de keukentafel, dat komt helemaal goed”. Ook kreeg ik de reactie van de redactrice: “we zetten alvast een bak klaar, dan kun je daar zo je “kop” insteken. Heerlijk die humor. Dat werkt wel relativerend.
En een andere reactie was: “bedenk maar dat God als het ware als een plank onder je is, Hij gaat met je mee.” Wauw, dat zijn wel mooie bemoedigende woorden.
De combinatie van humor, en me gedragen mogen weten door Hem, wat gaat daar rust en kracht van uit. Net zoals van gebed. Wat voelt het goed dat we naar Hem toe mogen gaan met alles wat ons bezighoud en Hem mogen vragen om rust en kracht.
De dag van de uitzending, voelde ik me dan ook erg rustig. Ik voelde dat Hij heel dichtbij was, Hij ging met me mee, Hij zou me de juiste woorden geven. De onrust en de plankenkoorts van die vorige dag, waren al een heel stuk minder.
Totdat…
Ik de deur opendeed en drempel overstapte bij family7. Ineens voelde ik een brok in mijn keel en voelde ik mij erg gespannen. Dit bleef niet onopgemerkt bij Carin, en zij vroeg aan mij: voel jij je gespannen? Die meelevende woorden, in combinatie met de spanning, maakte dat ik even volschoot. Maar wat voelde het heerlijk om samen met de visagiste te bidden en weer te vragen om rust en kracht. Zo mooi en zo bijzonder. En ja, na dat gebed, kwam de rust weer terug.
En daar liepen we naar de studio. Ook nu kwam de spanning wel weer een beetje opzetten. Nu gingen we bidden met het hele team. Zo mooi, om Hem om rust en kracht te vragen.
Aan het begin van het programma voelde ik me nog niet helemaal ontspannen. Maar naarmate de uitzending vorderde, hoe meer ik los kwam. Ja, ik vond het mooi en bijzonder om te mogen meemaken en te mogen doen. Om een boodschap te geven over het leven. Ik voelde mij als het ware een ambassadeur van het leven. En weg waren alle spanningen, toen ik aan het einde van het programma aan de kijkers de boodschap meegaf:
Reageer