Herken jij dat gevoel dat jij graag ergens bij wil horen? Soms kun je zo geraakt worden in een stukje eenzaamheid. Als je bijvoorbeeld in een grote groep bent en je voor je gevoel iedereen met een ander ziet praten, en jij, jij hebt geen verbinding. Je hoort voor je nergens bij. Mogelijk dat je dan geraakt wordt in een klein kind deel van jou. Hoe was het voor jou als kind? Had jij het gevoel dat je ergens bij hoorde? Of voelde jij je juist eenzaam en had je niet het gevoel dat je ergens bij hoorde. In de maand oktober was het de maand van de christelijke kinderboeken 2018, maar daarin viel ook de week van de eenzaamheid. In het kader van de christelijke kinderboekenmaand en de week van geloofsopvoeding schreef ik een blog over vriendschap en vertrouwen.
Vriendschap heeft alles te maken met ons verlangen om ergens bij te horen, om een vriend of vriendin te mogen hebben of voor de ander te zijn. Brene Brown schrijft hierover in haar boek: Verlangen naar verbinding, het volgende:
‘Er echt bij horen vraagt niet van ons dat we veranderen wie we zijn. Het vraagt juist van ons dat we zijn wie we zijn. Je zult altijd overal bij horen, als je maar jezelf blijft/bent en op een echte manier over jezelf en datgene wat je doet praat. De behoefte er bij te horen is het aangeboren menselijke verlangen om deel uit te maken van een groter geheel. We proberen daar vaak aan te voldoen door ons aan te passen en te streven naar goedkeuring, maar dat staat ons gevoel van er bij te horen juist vaak in de weg. We horen er pas echt bij, wanneer we ons authentieke, imperfecte zelf laten zien, en dat betekent dat ons gevoel erbij te horen nooit groter kan zijn dan de mate waarin we onszelf accepteren.’
verlangen om er bij te horen
Ik laat de woorden tot me doordringen. Vooral de laatste zin blijft hangen: Ons gevoel er bij te horen kan nooit groter zijn dan de mate waarin we onszelf accepteren. Pff, dat vind ik nogal wat. Ik hoor er pas echt bij, wanneer ik mijn imperfecte zelf laat zien. Durf ik dat? En jij? Durf jij je imperfecte zelf te laten zien? Of ga je liever mee in wat anderen doen en vind je het moeilijk om echt jezelf te zijn. Is jouw verlangen om ergens bij te horen groter dan jouw verlangen om gewoon jezelf te kunnen zijn. Toch denk ik voor de lange termijn dat je er niet gelukkig van wordt als je steeds bezig bent met wat de ander doet en jij jezelf aanpast. Als jij niet echt jezelf kunt zijn, zal je dat een keer opbreken. Daarom daag ik je uit om jouw authentieke, imperfecte zelf te laten zien! Laat maar zien wie jij bent. Jij bent namelijk uniek, er is maar een persoon zoals jij bent! Ik denk dat jouw vriend of vriendin ook veel liever heeft dat jij gewoon jezelf bent en niet een kopie van hem of haar.
En wanneer jij echt jouw unieke zelf durft te zijn, dan ontstaat er verbinding met de ander en zul je echt ergens bij horen.
Bemoedigend!
Mooi!
Wat mooi en waar en soms ook lastig.
Dank je. Vind het zelf ook niet altijd makkelijk.
Hoi Johanneke, ik vind dit echt een mooie, waardevolle blog die je hebt geschreven. Wat ik zelf namelijk merk, is dat ik liever mijn imperfecte zelf een beetje verbloem of er niet aan wil denken. Maar dat is aan het veranderen. Onlangs deed ik in onze kring een stellige uitspraak. Ik zei gewoon dat, wat de ander zei niet waar was 🙂 Ik weet dan eigenlijk meteen dat dat niet goed was. Vroeger zou ik het hebben laten gaan. Tot mijn verbazing eigenlijk zei ik nu bijna meteen sorry tegen de bewuste persoon en ging ik het ook meteen hardop naar God toe belijden. En dat deed ik pas nog een keer. En ik voel me er eigenlijk wel ‘sterk’ door. Ik mag me kwetsbaar opstellen. Dat mag gewoon. Wat kan mij het schelen wat ze denken. Ik merk hierin bij mezelf groei. Ik leer mezelf accepteren. Wow, dat voelt bevrijdend!
Wauw wat mooi Anja! Wat fijn dat dat zo bevrijdend voelt.