Een tijdje terug las ik in het mooie boek van Ginny L. Yttrup, bovenstaand citaat van Augustinus, in haar boek bemind, zij schreef hierover:
Dit citaat brengt me bij een bekend bijbelvers – misschien zo bekend dat we het voor lief nemen: God schiep de mens als Zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep Hij hem, mannelijk en vrouwelijk schiep Hij de mensen (gen. 1:27) Ik was verbijsterd. Als iemand die God in elk prachtig geschapen takje ziet, had ik Hem nooit gezien als ik in de spiegel keek. In plaats daarvan zag ik gebrokenheid. Ik zag schaamte. En ik wilde me verstoppen. Dit verlangen heeft ons heel de geschiedenis door achtervolgd. We hebben verlangd naar onzichtbaarheid en verstoppen ons sinds die noodlottige dag in de hof toen Adam en Eva zagen dat ze naakt waren en zich voor God verborgen. Net als Hij hen riep: waar ben je? roept Hij ons: waar ben je? En net als Hij, in Zijn goedheid, Adam en Eva bedekte met kleren van dierenvellen, bedekt Hij ons met het bloed van Zijn Zoon – Jezus Christus.
Wauw, wat een mooie maar ook indringende woorden.
Hoe is dit voor jou? Waar verstop jij jezelf voor?
En hoe zie jij jezelf als je in de spiegel kijkt?
Als ik dan naar mezelf kijk. Dan zijn er soms dagen dat ik heel kritisch ben naar mezelf. Dan moet ik de perfecte moeder zijn, de perfecte vrouw, de perfecte collega. En als ik dan in de spiegel kijk, dan zie ik dat ik niet perfect ben. Maar ik mag wel leren zien: ik ben waardevol! Ik ben goed zoals ik ben. Vooral op de dagen dat ik moe ben en snel moet huilen, dat vind ik nog moeilijk om van mezelf te accepteren. Mijn gedachten zijn dan: “Wat hebben ze nu aan mij als ik zoveel moet huilen? En tegelijk denk ik: houd eens op met dat gejank” doordat ik het niet accepteer, kom ik in een vicieuze cirkel. Een tijdje terug had weer eens zo’n dag. Ik baalde ergens van, ging mopperen. Vervolgens baalde ik van mijn gemopper, en moest ik huilen, omdat ik datgene deed wat ik niet wilde. Gelukkig heb ik dit nu sneller door van mezelf, en lukt het me al steeds beter om mild te zijn voor mezelf. Ook heb ik een hele lieve dochter die me daar bij helpt. Ze kwam naar me toe met een mooie tekening, waar ze onder had geschreven: “liefe mama, u mag zijn zoals u bent”
Wauw, kinderen zijn wat dat betreft ook echte spiegels.
En dan lees ik verder in het boek van Ginny L. Yttrup: “Wordt je gehinderd door boeien van schaamte? Verstop je je? De genadige stem van de Vader roept je uit je schuilplaats. Hij dingt naar je hand. hij verlangt er naar je schaamte uit te wissen en te vervangen door de waarheid van Zijn liefde en goedheid. Kom je uit de schuilplaats om met Hem te wandelen? Aanvaard je jezelf als iemand die is geschapen naar Zijn evenbeeld? Kijk je in de spiegel en glimlach je vanwege Zijn glorie die je weerspiegelt ziet? Ik bid van harte dat je die keuze zult maken. Want dan zul je in vrijheid wandelen”
Wauw, het is zo mooi om door Zijn ogen naar jezelf te leren kijken en jezelf te leren zien als Zijn evenbeeld. Ik bid dit ook voor jou, dat je mag leren zien dat je Zijn evenbeeld bent.
Jij bent waardevol!
Je bent uniek,
alles van jou mag er zijn.
Dank je wel. Wat mooi, met die citaten en jou woorden eromheen.