“Ik wist dat God me kon bevrijden van mijn onzekerheid, maar ik had dat juk mijn hele leven al meegedragen. Ik begreep dat God aan de gang wilde gaan met die onzekerheid in mijn leven, daarom vroeg ik Hem om mijn bevende hand vast te pakken en samen met mij maar de overkant te lopen, naar vrijheid. En dat deed Hij. Het is een cliché, maar het is echt waar: ik voelde me een heel ander mens. Ik zie de dingen nu zo anders. Vroeger hield ik mezelf gevangen in leugens over mijn onzekerheid; de wereld van waarheid buiten die gevangenismuren is ongelofelijk!”
Wauw, wat een mooie en inspirerende woorden schrijft Beth Moore, in haar boek: Leven in vrijheid. Laat ik daar nu zelf ook naar op zoek zijn, hoe ik dicht bij Hem in vrijheid kan en mag leven. Hoe ik steeds meer mag ervaren, dat ik Zijn waardevolle en geliefde kind ben.
Dan begin ik verder te lezen in het boek en lees ik de volgende bijbeltekst:
“Maar toen Uzzia het toppunt van zijn macht had bereikt, werd hij hoogmoedig, dat leidde tot zijn ondergang”
Wat heb ik nu aan zo’n bijbeltekst? Ik ben toch niet hoogmoedig? Ik ben eerder onzeker, maar nee hoor niet hoogmoedig..
Oh nee?
Wat hoorde ik je laatst dan zeggen tegen jezelf: “Yes, dat heb ik toch maar even gedaan, helemaal zelf! Was eigenlijk best wel gaaf joh, om tijdens een kerkdienst de gemeente iets te vertellen en op het podium te staan in de kerk”
Was dat dezelfde vrouw die Ik de dag daarvoor nog hoorde bidden: Ik kan het niet, ik durf het niet. Heer gaat U met me mee? Heer geeft U me de juiste woorden in de mond?
Oh ja, oeps…… Blijkbaar heb ik daar toch wel last van en ben ik daar wel gevoelig voor.
Van te voren als ik iets moet doen, waar ik tegen opzie, kan ik heel onzeker zijn. Maar als ik het dan gedaan heb, dan voel ik me wel heel trots, en denk ik dat heb ik toch maar even gedaan.
Mooi om dan verder te lezen in het boek van Beth Moore:
Je kunt de verleiding van trots weerstaan, door steeds te blijven beseffen dat God je de dingen geeft en dat Hij bij je is en kracht geeft. In plaats van trots, en hoogmoedig, wordt je dan dankbaar.
Als ik dan terugkijk op de bijdrage die ik heb mogen leveren een paar weken terug, dan ben ik vooral dankbaar. Dankbaar dat Hij me kracht gaf en bij me was.
Wat ik ook mooi vind om te delen, is dat Beth Moor in haar boek “leven in vrijheid” schrijft:
“Dat God trots verafschuwt betekent niet dat Hij wil, dat jij laatdunkend over jezelf bent.”
Want:
Jij bent waardevol!
Je mag er zijn!
Toch is het ook goed om te beseffen:
Reageer