Wat had ik er zin in om na de zomervakantie weer lekker bezig te gaan met mijn plannen voor Waardevol en Uniek, maar die eerste week ging anders dan ik had verwacht.
Aan het begin van de dinsdagmiddag kreeg ik een berichtje van de school van onze jongste ‘kun je haar komen ophalen? Ze is echt niet fit. En tien minuten later weer een berichtje ‘oh het gaat wel weer, het hoeft toch niet’. Om na weer tien minuten het volgende berichtje te krijgen ‘oh het gaat toch niet’.
Wat bleek nu? Ze hadden k3 opgezet en daar ging ze wel op dansen, maar toen de muziek was afgelopen voelde ze alweer de buikpijn. Uiteindelijk haar daarom wel eerder opgehaald van school en de dagen erna was ze nog steeds niet fit.
Ik merkte bij mezelf dat ik wel even moest schakelen, dat ik even baalde dat ik nu niet kon werken, maar als mijn zieke dochter zag, was het ook wel weer goed. Ik wilde er graag voor haar zijn, maar ik wilde ook graag aan het werk. En bij beide merk ik soms dat ik mezelf een hoge lat opleg.
Dat ik graag de perfecte moeder wil zijn, maar ook dat ik alles in mijn werk voor mijn praktijk perfect wil doen. Maar ja, dat lukt natuurlijk niet. Uiteindelijk lukte het me wel om datgene wat ik in mijn hoofd had om te willen doen los te laten en niet zo veel te willen en maar gewoon te kijken wat wel zou lukken.
Juist de dag dat ik niet zoveel kon doen lukte het me om gewoon te zijn en meer niet. En wat voelde dat eigenlijk fijn, gewoon zijn. Ik merkte dat ik er rustig van werd, maar er ook weer creatieve ideeën kreeg. Hoe is dit voor jou?
Lukt het jou ook om te zijn? Of ben je iemand die graag veel wil doen? En als je dingen doet, heb je dan ook de neiging om de dingen die je doet ook perfect te willen doen? Leg jij jezelf dan een hoge lat op, omdat als jij de dingen perfect doet, dan heb jij de controle. Maar wat gebeurd er dan wanneer er iets gebeurt waar je geen controle over hebt? Wat als dingen anders gaan? Vul zelf maar in, waar jij op dit moment mee te maken hebt of waar je mee te maken hebt gehad. Wat doe jij als de dingen anders gaan dan als jij had bedacht?
Jij bent zoals je bent. Jij bent waardevol precies zoals jij bent. Wat doet dit met je, als je deze woorden leest? Denk je dan snel, ja dat weet ik wel. Maar laat je het ook echt binnen komen in je hart? Of is het iets dat je wel weet met je hoofd, maar waarin je hart nog niet geloofd? Voel je je zo vaak niet waardevol, onzeker of heb je last van pieker- of angstige gedachten? Hoe ga je daar dan mee om?
Een prachtig kinderboek van Max Lucado is het boek kom zoals je bent. Dat gaat over kinderen die horen dat de koning komt en allemaal een prachtig talent gaan inzetten om aan de koning te kunnen geven. Maar als de koning komt in gewone kleding, zijn ze te druk met wat ze doen en hebben ze geen tijd voor hem. Een van hen denkt dat ze juist niets te geven heeft, maar zij geeft hem juist het belangrijkste: haar tijd en haar hart.
