Afgelopen weekend hebben we als gezin sinterklaas gevierd. Wat zijn de meiden verwend en wat kregen ze veel cadeautjes. Tijdens de uitzending van family live, dat ging over het syndroom van down, kreeg ik ook een cadeautje van een kijker. Ik kreeg namelijk de vraag of ik ook wist wat Lois betekende, maar dat wist ik niet. En een kijker had het voor me opgezocht en schreef in haar mail aan family7:

De naam Lois betekent: genade.

Toen ik dat hoorde begon ik meteen te stralen en dacht ik aan het lied: Genade zo oneindig groot….

Ja, het is echt Zijn genade dat we haar hebben gekregen.

Genade, gratis, onverdiend..

Je hoeft er niets voor te doen, dan alleen maar het aannemen.

En je krijgt er heel veel voor terug: Zijn liefde, Zijn rust, Zijn vrede. Je mag je geliefd weten en ervaren dat je Zijn geliefd kind weet.

Maar wat is dat moeilijk, om dat gewoon aan te nemen. Je hebt de neiging om te denken, maar ik moet toch iets doen??

Door Loïs heb ik geleerd om puur te zijn, echt, te genieten en te leven in het nu. Heerlijk hoe vaak zij knuffelt en naar me toe komt rennen.

Zij straalt echt liefde uit en verbind mensen.

In het begin vond ik dat best wel moeilijk, ik was veel te veel bezig met dat ze het syndroom van down heeft en ik maakt me zorgen over hoe het in de toekomst allemaal zou gaan. Het maakte me onzeker en ik was bang dat ik geen goede moeder voor haar zou zijn. Ik wilde ook te veel als moeder en was te veel gefocust op het stimuleren van haar ontwikkeling. Ik had het gevoel dat ik heel veel moest, en ik zag alleen de negatieve kant. Ik vond het moeilijk om haar te zien als genade en kon het cadeau niet aannemen.

Maar na een aantal maanden, heb ik haar echt geaccepteerd zoals ze is en haar als cadeau eindelijk aangenomen: een mooi puur meisje, waar we van mogen genieten.Ik hoef alleen maar mijn armen wijd open te doen en dan komt ze al naar me toe rennen en geeft ze me een van haar heerlijke knuffels.

Of samen schaterlachen, heerlijk, zo ontspannen. Ja, dat is echt puur genieten!

Dit kan ook gebeuren bij Zijn genade, dat je denkt dat je er heel veel voor moet doen. Maar dat hoeft juist niet. Je mag je handen openen en het laten vullen met Zijn genade en Zijn liefde.

Helaas zijn er veel mensen die het mooie geschenk van mensen met het syndroom van down niet willen zien, van wie ze er niet mogen zijn.Dat is echt een gemis, je krijgt zoveel van hen terug. Dat zie ik niet alleen bij Loïs, maar ook bij anderen kinderen en volwassenen met het syndroom van down.

Ze zijn zo mooi, zo puur, zo eerlijk.

Een voorbeeld voor velen van ons, maar dat moet je wel willen zien.

Het zou een gemis zijn voor onze samenleving wanneer zij er niet meer mogen zijn. Dat gaat helaas misschien wel gebeuren als de NIPT test wordt ingevoerd in ons land.

Maar dat wil je toch niet?

Ieder mens, ieder (ongeboren) kind is waardevol, uniek en mag er zijn. Ook mensen en kinderen met het syndroom van down.

Ja, ik ben zelf heel dankbaar voor ons mooie meisje. Het is echt Zijn genade dat we haar hebben gekregen om van te genieten en voor te zorgen. Wat ik door haar over mezelf heb mogen leren, is voor mij ook echt een waardevol geschenk.

Ik mag met open handen naar Hem toe en ze laten vullen met Zijn liefde en ik mag  ervaren: Ik mag er ZIJN en dat is genoeg. Leven in het nu, genieten en er gewoon ZIJN, dat is toch heerlijk?!?