bevriezen in je verleden en liefdevol zijn in het heden

Brr, wat was het s ochtends koud buiten, maar wat kon ik genieten van het prachtige winterse landschap, de sloten die waren bevroren.

Bevroren. Dit doet me denken aan woorden van Michelle van Dusseldorp, oprichtster van Groundwork: ‘Van binnen is er een stukje in jou waar je bevroren bent. We hebben de tendens om elkaar te bevriezen in het verleden. Hoe kom je uit die bevriezing? Hoe ontdooi je? In ons leven gebeuren er nare dingen. Dit kan zijn gebeurd als kind. Je voelde je eenzaam, niet gezien, niet bevestigt. Soms zijn jou heftige dingen overkomen. Er ontstaat dan een pijn of een angst. Dit zou je een echoput kunnen noemen. Een put, het is namelijk moeilijk om er uit te komen. We blijven weg bij onze echoput, door overlevingsmechanismes. Je wilt je namelijk niet kwetsbaar voelen. Toch is het nodig om naar de echoput, je pijn en angst toe te gaan. Je kunt namelijk niet helen zonder naar de echoput te gaan. Probeer maar in alle kwetsbaarheid bij jezelf na te gaan, hoe bevries ik mezelf en de ander? En hierover samen in gesprek te gaan, zodat je samen uit de bevriezing kunt komen.’

Goed om deze woorden echt tot me te laten doordringen. Wanneer bevries ik mezelf? Wanneer bevries ik een ander? De dagen nadat ik de overdenking had geluisterd, merkte ik bij mezelf dat ik weer scherper zag op welke momenten ik bevroor en ik weer in een oud patroon stapte, waarin ik onzeker was over mezelf. Ook zag ik duidelijk wanneer ik een ander bevroor. Door boven die ander te staan en niet naast die ander te staan. Wat is het goed om dit weer bij mezelf te zien en hierover het gesprek met de ander aan te gaan. Niet altijd makkelijk. Want pijn, doet zo’n pijn, daar wil je liever niet bij zijn. Maar wat is het helend om juist op die plekken waar je nog bevroren bent, om dat deel in je te laten ontdooien. Om daar liefdevol naar toe te gaan. De pijn en de angst er te laten zijn. Liefdevol te zorgen voor je pijn en in je kwetsbaarheid hierover te delen. In een liefdevolle sfeer kunnen de bevroren delen in je, ontdooien. In kwetsbaarheid verbonden met je eigen pijn en de pijn van de ander. Om er zo liefdevol voor elkaar te kunnen zijn.

In verbinding met elkaar komen en Gods liefde door je laten stromen. De momenten dat je bevriest in het heden en je de pijn te voelen uit het verleden, kunnen dan momenten worden waarop je je mag laten helen. De bevroren delen in jou, worden dan kleiner.

Met dat stukje waarin je bevroren bent,

naar je Maker toe, omdat Hij jou door en door kent.

Hij wil dicht bij jou zijn,

in jouw verdriet en pijn.

Laat de bevroren stukjes in jou aanraken door Hem,

luister maar naar Zijn liefdevolle stem:

Je bent Mijn geliefd kind

Besef maar dat Ik alles van jou kostbaar vindt.