Deze maand staat in de schijnwerpers, de prachtige vrouw Anja de Jong. Zij is schrijfster en werkzaam bij een speciaal onderwijs school als management assistente.
Anja begint met het vertellen van haar verhaal ‘Op mijn twintigste verongelukt mijn 7 jaar oudere broer. Korte tijd was er ruimte voor het uiten van emoties, maar al snel gingen we weer over tot de orde van de dag. Mijn ouders, broers en zussen hadden hun partner en hun kinderen, maar ik bleef alleen. Ik liep uiteindelijk helemaal vast en voelde me ontworteld. In mijn boek Ontworteld…, rouw- verwerking bij ongehuwden schrijf ik over mijn worsteling met mezelf, rouw, vriendschap en geloof. Ook de laatste jaren zijn voor mij geen makkelijke jaren geweest, vanwege mijn chronische ziekte en borstkanker, maar ondanks de pijn en de moeite blijf ik hoop houden. Al zijn er ook genoeg momenten dat het me niet lukt om hoopvol te zijn.‘
‘Het woord HOOP betekent voor mij toekomst. Vanwege mijn chronische ziekte en behandeling tegen borstkanker ervaar ik vaak dat hoop en dan eigenlijk Hoop met een hoofdletter, mij door het heden draagt en leidt. De momenten die voor mij vol hoop zijn geweest, zijn de momenten dat ik me letterlijk gedragen voelde door de Heere. Dat zijn ook of juist ook de momenten dat ik zoveel liefde en hulp van mensen ontving tijdens moeilijke tijden. Maar ook zo’n moment als ik een klein bloemetje dwars door de tegels zie groeien of een “gehavende” boom die natgeregend is, zie schitteren in de zon.’
‘De tekst waarin de Heere Zich bekend maakt met Zijn Naam: Ik zal zijn die Ik zijn zal, heeft mij echt bemoedigt, aldus Anja, weet je, daar zit alles in, vind ik, en kan ik ook niet goed uitleggen. De tekst spreekt gewoon al voor zich.’
Op de quote Hold On, Pain Ends, reageert Anja ‘Daar heb ik wisselende gevoelens bij. Letterlijk denk ik vaak, dat is niet waar. De pijn eindigt niet in dit leven. We leven in een gebroken wereld na de zondeval en daarom kent ieder mens pijn, moeite en verdriet. Lees je het breder en geestelijker, ja dan klopt het 100%: de pijn zal overgaan, na dit leven is er het eeuwige leven en daar zal geen moeite en verdriet en pijn zijn. Afhankelijk van mijn gemoed word ik rebels als ik dit lees óf omhoog getild.’
‘Hoopvol blijven, dat lukt me niet altijd. Er zijn dagen dat ik er he-le-maal doorheen zit en als de Heere mij dan niet vasthoudt en optilt, zou ik in de put blijven zitten. Hij geeft mij hoop! Hij is de bodem en grond onder mijn voeten, ja óók als ik in de put zit.’
Tot slot wil Anja jou meegeven ‘het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. Hobbels en (val-) kuilen maken onze levensweg soms lastig. Schroom niet om dat te herkennen én erkennen, allereerst aan jezelf maar ook aan anderen. Henri Nouwen schrijft hierover “omarm je pijn.” Ik vind dat nét even iets teveel van het goede (omdat ik omarmen zie als ‘houden van’ en ‘dit vind ik fijn cq ik vind je lief’), maar ik begrijp wel wat hij bedoelt te zeggen: geef toe dat het niet altijd meevalt, pijn mag er zijn! Moeite en verdriet ook en als het allemaal tegelijk komt in je leven: huil, huil en huil nog eens EN schuil bij de Heere om dan na een moment van erkennen en toegeven dat het niet meevalt, weer op te krabbelen en samen met de Heere en alle mensen die Hij je geeft, je weg vervolgen. Hoopvol richting de Toekomst.’
Anja, dank je wel voor jouw verhaal vol hoop. Wil je meer lezen over Anja of ben je benieuwd naar haar boeken, neem dan eens een kijkje op haar website
