sprong in het diepe

‘De helft van wat je doet, is voor Mij al meer dan goed.’
Wauw, die woorden van dat lied van beste zangers kwamen afgelopen vrijdagmorgen ineens zo binnen. Het was alsof Jezus deze woorden tegen me sprak en daarna las ik de Bijbeltekst ‘Kom tot Mij wanneer je vermoeid en belast bent, Ik zal je rust geven.’ Nadat deze woorden echt tot me waren doorgedrongen, lukte het me om even rustig te gaan zitten. Daar waar ik die ochtend, vanaf het moment dat ik uit mijn bed was gesprongen, maar de hele tijd achter elkaar doorrende. Wat moest ik voor mijn gevoel weer veel van mezelf. En waarom? Om dat er iets in mij was dat niet wilde voelen. Daardoor werd er iets in mij actief, dat maar als een kip zonder kop door wilde rennen, om niet te hoeven voelen dat ik het spannend vond om me in te schijven bij de KvK. Tegelijk was er ook nog iets in mij is dat vond dat ik het veel te groot maakte. ‘Duh, het is alleen iets administratiefs en stelt echt niet zoveel voor.’ Blijkbaar mocht ik van dat deel in mij het niet spannend vinden en wilde dat deel in mij niet bij mijn angst zijn, omdat het bang was iets tegen te komen wat niet fijn voelde.

Maar wat wilde ikzelf? Ik wil wel bij mijn angst zijn. Want daar bij mijn angst, zit mijn onzekerheid en dat wil ik er gewoon laten zijn en er ruimte aan geven. Maar achter die angst zit ook iets anders, mijn verlangen. Datgene waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Mijn passie. Mijn droom.

Mijn angst recht in de ogen kijken! Ja, het gewoon spannend vinden, om weer een volgende stap te maken. Het er laten zijn en daardoor ook niet onnodig groot maken, maar er ruimte aan geven, waardoor er ook weer ruimte ontstaat voor het genieten en vol verwachting op weg gaan. Wat mij daar persoonlijk op zo’n moment bij helpt is om mijn gedachten op papier te zetten, te voelen in mijn lijf wat ik voel en woorden te geven aan mijn gevoel, maar ook nadenken over een beeld wat hier bij past om uiteindelijk te komen bij mijn behoefte. En mijn behoefte is op zo’n moment dat alles er mag zijn, ook datgene in mij wat het spannend vind.
Nadat ik vervolgens heb opgeschreven hoe ik mij op zo’n moment voel of wat ik denk, ga ik opschrijven wat ik zou willen denken. En als ik die positieve gedachten heb opgeschreven, voel ik me ook anders in mijn lijf. De spanning is er nog wel, maar niet zo sterk meer op de voorgrond. Het mooie vond ik ook het beeld dat ik deze keer kreeg, namelijk een zwaan die een klein stukje waggelt naar het water toe en dan een sprongetje maakt en haar vleugels uitslaat en vliegt! Bij dat beeld moest ik ook direct denken aan het lied van Mattijn Buwalda, sprong in het diepe. En dat heb ik dan ook heel hard opgezet en ben ik enthousiast mee gaan zingen.

Ja spannend, maar ook super leuk! Weer een stap verder. Zo fijn om gewoon op weg te gaan en stap voor stap te mogen doen wat God op mijn pad brengt, wat Hij me in gedachten geeft. Maar ook genieten van de mijlpalen. En daarom heb ik een taartje besteld met het logo van Waardevol en Uniek om te vieren dat ik mij vandaag ga inschrijven bij de KvK. Om zo deze mijlpaal en sprong in het diepe te vieren!

Al was er ook iets in mij dat dacht ‘wie ben ik om dan juist nu in deze tijd, nu het weer zo spannend is door de corona ontwikkelingen, me te gaan inschrijven bij de KvK en dat ook nog eens te gaan vieren?’ Ook dit heb ik er laten zijn en ook hierin ruimte gegeven aan mijn eigen angst en onzekerheid. Maar doordat ik dit er liet zijn kon ik denken, ik doe het wel. Juist nu. In een tijd waarin dingen niet zo vanzelfsprekend zijn, is het zo goed om wel mijlpalen te vieren en dankbaar te zijn voor wat nog wel kan. Al vind ik het ook belangrijk om stil te staan bij hoeveel mensen nu te maken hebben met de gevolgen van het coronavirus. Nu in deze tijd merk ik veel angst. En juist als iemand zich angstig voelt, wil ik er voor die ander zijn door een luisterend oor te bieden, ruimte te geven aan die angst, om je er niet door te laten verlammen. En zo mooi, gisteren keek ik net een interview met Edith Eva Eger, waarin zij zegt over deze tijd ‘we worden opgeroepen in deze tijd, om in het nu te leven en te zien hoe we kunnen reageren op het onverwachte en onvoorziene en dat om te zetten in iets positiefs. Zodat we opnieuw kunnen beginnen. Het is heel belangrijk om voor onszelf te beslissen of we slachtoffers zijn of dat we over levers zijn. Deze tijd is een gelegenheid om onze innerlijke kracht te ontdekken. Je weet niet wat er morgen gebeurt, maar vandaag kun je veranderen door je denkwijze en je houding. Angst en liefde kunnen niet tegelijkertijd bestaan. We worden niet geboren met angst, maar met liefde.’

Wauw, wat een prachtige woorden van Edith Eger. En met haar woorden wil ik deze blog dan ook afsluiten. Ik mag de sprong in het diepe wagen, vol vertrouwen en liefde, zodat ik nog meer Gods liefde mag gaan uitdelen aan de mensen die Hij op mijn pad brengt, juist nu in deze bizarre tijd. Zullen we juist in deze tijd ons weer laten vullen met Liefde? En samen die Liefde uitdelen?