ik ben… dat is genoeg

Grrr.. moet dat nu? Ik zit echt net tien minuten heerlijk rustig in de tuin een boek te lezen. Daarvoor was ik bezig geweest met nieuwe plantjes in de bakken zetten, en had net de hele tuin weer netjes schoongeveegd en opgeruimd, bedenkt manlief dat de struiken hoognodig gesnoeid moeten worden en het vuil tussen de tegels moet worden gedaan. Heb ik het niet goed genoeg gedaan? Waren de eerste gedachten die in mijn naar boven kwamen.

De plantjes in de plantenbakken zetten ging trouwens ook niet helemaal zoals ik had gehoopt. Net bij het weer ophangen van de laatste plantenbak aan de schutting hoorde ik.. krrr… gevolgd met een grrr van mij. Helaas dat bakje was kapot en kon niet meer recht worden op gehangen. Ik baalde, maar dacht ook vrij snel ‘ach ja, dan hangt ie maar scheef, het hoeft tenslotte niet perfect. En ach zo scheef heeft ook wel iets. 

De dingen die Ik doe hoeven niet perfect te zijn, maar zelf moet ik wel perfect zijn. Wat is dat toch? Waarom veroordeel ik mezelf zo snel? 

Als ik dan kijk naar dat voorbeeld in de tuin, mocht ik in eerste instantie mijn ongenoegen niet uiten en niet mopperen van mezelf. Nee, ik moest dankbaar zijn dat hij tenminste iets deed in de tuin en er voor zorgde dat het nog netter werd. Maar ik baalde wel van de troep op dat moment, ik wilde alleen maar rust. En net op dat moment kwam ook mijn dochter ‘wilt u een spelletje doen?’
‘Nee, sorry nu even niet’ zei ik heel rustig
Maar van binnen wilde ik even heel hard gillen. Ik wilde gewoon even niets. Ik had een drukke week gehad en was moe.
Maar ook op dat moment voelde ik weer gelijk oordeel naar mezelf. ‘Stel je niet zo aan, je kunt toch prima even een spelletje doen met je dochter?’ 
Nee, dat lukte me niet. Ik besloot daarom goed voor mezelf te zorgen en tijd voor mezelf te creëren en even van me af te schrijven. Tijdens het schrijven kwam ik er achter dat ik me weer zo voelde falen en de gedachte ik ben niet goed genoeg was weer sterk aanwezig. Ik schreef het daarom een paar keer op en las het hardop voor. Ik ben niet goed genoeg. Ik ben niet goed genoeg. Ik ben niet goed genoeg.

Nee, ik ben niet goed genoeg. Ik heb Jezus nodig. Ik mag door Zijn liefdevolle ogen naar mezelf kijken en zijn woorden tot me door laten dringen:
Je bent goed zoals je bent.
Je mag er zijn.
Ja, ik ben
dat is genoeg.
Zijn geliefd kind.

Stoppen met oordelen 
maar gevuld met Zíjn liefde
mag ik op weg gaan.
Dit is een proces 
van vallen,
maar ook weer opstaan.

Ik ben gewoon goed,
om wie ik ben
en niet om wat ik doe.