luisteren is geven

‘Luisteren is in essentie een gevende beweging. Dus als de ander niet naar jou luistert, dan kiest hij of zij om niet te geven en krijg je het gevoel dat jou iets afgenomen wordt. Let op: dit geldt niet alleen voor het luisteren naar een ander. Bij het wel of niet luisteren naar jezelf gebeurt dit ook. Heel veel mensen verliezen het contact met (delen van) zichzelf omdat ze niet meer horen wat er diep van binnen wel om erkenning roept. En zij nemen zichzelf iets af. Wat is er nodig om je een compleet mens te voelen? Erkenning! Dat je luistert naar jezelf, en dat anderen naar jou luisteren.’

Een inspirerende quote van Harry van de Pol, in zijn boek Harthorend.

Herken jij dit, dat als de ander niet naar jou luistert, dat er voor je gevoel iets afgenomen wordt? En hoe is dit met het luisteren naar jezelf? Lukt het jou om echt naar jezelf te luisteren en na te gaan wat je nodig hebt en je zelf als het ware datgene te geven wat je nodig hebt? Of heb je de neiging om jezelf niet serieus te nemen.

Als een ander niet echt naar jou luistert, maar met een half oor, wat doet dit met je? En wat doe je dan? Heb je dit door, of kom je er achteraf na een gesprek pas achter. Dat als je iets hebt verteld en de ander het een minuut later alweer vergeten is. Hoe kun je checken of een ander echt luistert en of het wel echt binnenkomt? Zelf merk ik dat ik het heel irritant vind als een ander doet alsof die luistert, maar niet echt luistert. Ik merk dan snel dat de gedachten bij me op komt ‘nou graag of niet hoor..’ Ik zeg dan wel eens luisteren is iets anders dan aanhoren. Als ik wil dat je me alleen maar aanhoort, kan ik net zo goed tegen een bank gaan praten, want die zegt ook niets terug. Nee, als ik iets wil vertellen aan een ander en ik het fijn vind als de ander echt luistert, dan wil ik graag weten of het bij de ander ook binnenkomt en dat ik dan echt even gezien wordt in wat ik vertel. Dat de ander echt met me meeleeft. Soms check ik daarom van te voren of de ander wel ruimte heeft om echt naar me te luisteren, al kan het dan ook zo zijn, dat het hem of haar niet lukt. Op zo’n moment ben ik even teleurgesteld, maar weet ik wel waar ik aan toe ben. Dat vind ik uiteindelijk prettiger, dan dat de ander maar met een half oor luistert.

Goed naar jezelf luisteren, en niet met datzelfde halve oor, is trouwens ook een hele kunst. Luisteren naar je zelf is als het ware een cadeautje die jij alleen aan jezelf kunt geven. Luisteren naar al die stemmen in jou, juist misschien ook wel naar die stem, waar je eigenlijk helemaal niet naar wilt luisteren. Maar juist als je iets negeert, wordt het alleen maar groter. En dat geldt ook voor die irritante stem in jou. Het kan je helpen, om er de tijd voor te nemen om er naar te luisteren en het die erkenning te geven die het nodig heeft. Nagaan wat die stem je precies te zeggen heeft. Als je zo naar de stemmen in jou luistert, dan geef je ze erkenning. En zo wordt luisteren echt geven.

Zo mag je ook naar de ander luisteren en de ander erkenning geven voor wat er bij hem of haar is.  Luisteren wordt dan echt geven.