‘Huh, ik dacht dat ik mijn telefoon in de fietstas had gestopt, voor het gesprek dat ik zo heb met de juf van onze jongste. Blijkbaar toch niet. Nou ja, dan ligt die vast nog thuis. Eerst maar eens de meiden wegbrengen en daarna het gesprek voeren.’
Als ik eenmaal thuis ben loop ik direct naar de keuken. Ik herinner me namelijk nog dat ik voor het laatst een appje had gestuurd terwijl ik in de keuken stond. Helaas, daar ligt hij niet… en nu?
Ik loop alles na waar ik volgens mij die ochtend ben geweest. Helaas, nog steeds geen mobiele telefoon. Dan maar manlief eens mailen en vragen of hij mij wil bellen, om te kijken waar hij in huis ligt. Ik krijg vrij snel een reactie van hem op mijn mail en hij belt me zelfs vier keer, maar ik hoor de telefoon niet over gaan. Nog steeds blijf ik vrij rustig, dat verbaasd me zelf, normaal kan ik best wel snel ergens van stressen, maar deze keer niet.
Ineens bedenk ik me dat ik de telefoon misschien wel eens per ongeluk in de tas van onze oudste dochter heb gestopt. Gelukkig heb ik nog wel een laptop, zodat ik nog wel mijn mail kan checken de Bijbelstudies lezen die ik via de mail binnenkrijg. Zonder telefoon is het wel even wennen, maar ook wel heerlijk rustig. Als ik naga hoe vaak ik onbewust even snel op de telefoon kijk terwijl ik ergens anders mee bezig ben, dan maakt me dat wel onrustig. Nu heb ik daar geen last van.
Dan krijg ik een mailtje van de juf van onze jongste dochter. ‘Je telefoon zit in haar tas.’ Gelukkig, gevonden.
Maar wat vond ik het heerlijk zo’n ochtendje zonder telefoon. Waarom kies ik daar niet vaker voor, om bewust mijn telefoon weg te leggen? Het geeft me lucht en nieuwe inspiratie. Ik besluit dan ook weer de komende tijd nadat ik de meiden heb weggebracht, mijn dag te beginnen door eerst te gaan naar Gods troon. Tot rust komen bij Hem en mijn telefoon wat vaker gewoon weg te leggen, zodat ik er niet steeds op kijk. Deze keuze geeft me echt rust. Ik schreef die ochtend dit gedicht:
Eerst naderen tot Gods troon, niet steeds op mijn telefoon.
Gewoon zijn, Dicht bij Hem, dat is zo fijn.
Geen afleiding om me heen. Samen met Hem, wij alleen.
Tot rust komen bij Hem. Luisteren naar Zijn stem:
Kom tot rust bij Mij. Ik maakt jou echt vrij!
Ik kies ervoor mijn de dag te beginnen voor Zijn troon en niet meer continue te kijken op mijn telefoon.
2 reacties
Wat een goed voornemen Johanneke. Dat je je mobiel kwijt was lijkt me een goed teken
Ja, dat zag ik zelf ook als een teken.