regenboog: teken van trouw

Op wereldlichtjesdag merkte ik dat ik sneller geraakt werd in mijn verdriet. Deze keer vond ik het lastig om aan te geven dat ik verdrietig was, omdat mijn man niet fit was. Ik wilde hem niet ‘lastig’ vallen, en zelf liever ook niet bij mijn verdriet zijn, waardoor ik er in bleef hangen. Er kwam niet veel uit mij en het was echt nodig om even naar buiten te gaan met onze meiden. Terwijl ik mijn jongste dochter hielp met haar jas aan doen, keek ik door het raam van de voordeur naar buiten en zag ik een regenboog. Zo prachtig en adembenemend. Iedere keer opnieuw een wonder en geweldig om te zien.
Alsof God op zo’n moment tegen me wil zeggen: ‘Kijk omhoog, zie je die regenboog? Dat is een teken van trouw, waarmee Ik wil zeggen: Ik ben altijd bij jou!  Weet dat ik je zie, kom maar met je verdriet!’
Dit doet me denken aan het lied van Sela, Ik zal er zijn.
Een dag na wereldlichtjesdag had ik een gesprek met mijn therapeut. Ik kwam er achter dat ik Noah wel bij zijn naam noem, maar de andere kleine kinderen die ik tijdens de zwangerschap heb verloren geen namen heb gegeven.  Als ik het heb over mijn verdriet om het verlies van mijn kinderen noem ik Noah en de andere kindjes. Na afloop van het gesprek ging ik daarom op zoek naar mooie namen voor de andere kindjes. Wel bijzonder om dan zo de namen die ik onder elkaar had gezegd hardop voor te lezen. Om zo om ze te kunnen rouwen. En alle namen van mijn kinderen in Zijn hand te leggen. Verdrietig om echt tot me door te laten dringen, dat ik moeder ben van 7 kinderen, waar van er 2 bij ons op aarde en 5 bij mijn hemelse Papa zijn. Verdrietig, maar ook heel helend om dit eerlijk onder ogen te komen en er te laten zijn. Boven de namen tekende ik een mooie regenboog. Tijdens het tekenen en herdenken heb ik nodige tranen laten gaan, maar wat was dat helend om zo mijn kleine kinderen, die ik tijdens mijn zwangerschapen heb verloren te herdenken. De dag na wereldlichtjesdag.
Telkens als ik een regenboog zie kijk ik omhoog en zie ik Gods trouw. Hoe moeilijk het ook is geweest in de afgelopen 5 jaren, Hij was en is erbij. Hij is trouw. Hij laat nooit los. Ogen gevuld met tranen, en toch mogen zingen: Uw trouw duurt tot in eeuwigheid, Uw liefde laat nooit los.
Bij de regenboog kijk ik omhoog. Het lijkt alsof die boog een poort is. Een poort naar de hemel, waar mijn hemelse Papa is, met de kinderen die ik soms zo mis.
Die trouwe God en Vader helpt mij ook om ondanks mijn verdriet en pijn er voor mijn andere kinderen te zijn. Wat zou ik zijn zonder Hem? Ik mag steeds opnieuw luisteren naar Zijn stem. Hij die tegen me zegt: Kijk omhoog, zie de regenboog. Een teken van trouw. Ik ben bij jou.