Vandaag staat in de schijnwerpers, een prachtige en waardevolle vrouw: Anita Riezebos. Als relatietherapeut helpt zij stellen om weer in verbinding met zichzelf te komen, door naar hun eigen blokkades toe te gaan in het hier en nu, waardoor je ook kunt stil staan bij wat er is bij de ander, en het kan gaan stromen. Zo mag je leren ontdekken wie je bent en wat je te geven hebt aan de ander: jouw hart.
Anita’s verhaal
Anita begint te vertellen over haar eigen verhaal. ‘Als 33 jarige vrouw met 4 kinderen en een baan als verpleegkundige kreeg ik een depressie. Alles stond stil. Ik kon niets meer. Ik kon geen moeder zijn, geen vrouw, geen verpleegkundige. Ik ervaarde op dat moment dat er een kloof zat tussen wat ik wist en wat ik voelde. Ik ging in therapie en daar ontdekte ik ‘’oh ik mag dus gewoon mezelf zijn’’. Deze gesprekken zijn van onschatbare waarde geweest, ik kwam er achter dat ik geen bodem had en de liefde liet wegstromen. Het was ook een begin van mijn zoektocht naar: wie ben ik?’
Vanuit je eigen gebrokenheid de ander helpen
Naast individuele therapie ging Anita ook in relatietherapie. ‘Mijn huwelijk was niet goed, daarom zijn we een aantal keren in relatietherapie gegaan. Langzamerhand werd ik zelf sterker en begreep ik beter wie ik ben en wat ik wilde. Mijn man kon mij niet volgen, en zelf groeide ik, dat vond en vind ik erg verdrietig. Er waren periodes dat de hopeloosheid de overhand had, maar steeds opnieuw probeerde ik om aan mijn relatie te werken. Tijdens een nacht was ik heel erg bang en riep ik naar God: ‘‘Heer wat moet ik?’’ Op dat moment besefte ik dat zelf iets moest doen. Ik moest loslaten. En ik besefte dat ik God in de weg liep en Hij zijn werk niet kon doen. Ik was het zelf die mijn huwelijk wilde redden. Dus moest ik het risico nemen om mijn man los te laten. Een dag later ging ik op zoek naar een plekje waar ik terecht kon. Ik kreeg een huis aangeboden op de vrijheid en een huis op de gelijkheid. Ik ben daar gaan wonen in de hoop dat mijn man in beweging kwam. Dat gebeurde niet. Dat was een van de moeilijkste dingen in mijn leven. Dat klopte niet. Ik besefte mijn en zijn onvermogen en dat ik veel alleen had gedaan in mijn leven. Dit gebeurde in mijn huwelijk weer. Uiteindelijk heb ik besloten om te gaan scheiden. Na mijn scheiding kwam ik tot de conclusie, ik wil nooit meer iets alleen doen, dus ik ga bij Spectrum werken. Het eerste wat ze zeiden was: ‘‘ga jij het relatiewerk maar doen’’. Ik sputterde tegen, ”maar ik ben net gescheiden’’. Hierop kreeg ik als reactie: ‘‘juist dan!’’ Vanuit je eigen gebrokenheid mag je dat juist gaan doen en heb je recht van spreken. Er is toen een stroom op gang gekomen vanuit mijn eigen wond. Mijn gebrokenheid werd vruchtbaar in het leven van de ander. Daar ben ik gaan begrijpen wat Liefde is, dat dit alles te maken heeft met je gebrokenheid ervaren.’
Dan vertelt Anita over de liefde. ‘Als je in liefde doet wat goed is voor jou, doe je ook goed aan de ander! Elke dag ben ik nog aan het uitzoeken hoe dat precies zit. Ik weet eigenlijk niet wat liefde is en ik weet het ook weer wel. Ik voel zowel het verdriet als de vreugde. Als ik een echtpaar krijg dan zeg ik wel eens ‘’ik ben gescheiden en dat geeft mij het recht om te zeggen, dat jullie dat niet moeten doen.’’ Ik geef overigens altijd aan dat het niet klopt. Ik blijf mezelf nog regelmatig afvragen: ‘wat als.’
Gebrokenheid
Van Anita’s eigen gebrokenheid, gaan we naar de gebrokenheid van de mensen die bij haar komen. ‘Ik word blij als de gebrokenheid op tafel komt, dat klinkt paradoxaal, maar pas als je jouw pijn voelt en beseft dit is echt van mij, en dan tot je door laten dringen dat daarvoor Jezus is gestorven, dan maakt dat je dankbaar. Dan mag je beseffen ‘’Jezus kent mij, zoals niemand anders mij kent. Jezus is er bij, in mijn gebrokenheid. Ook in de gebrokenheid van mijn huwelijk.’’ Als mens wil je je pijn niet voelen en ga je aan de buitenkant leven. Soms krijg ik mensen waarbij ik denk, wat zijn ze kapot en wat is er bij hen veel gebrokenheid. Ik vraag me dan af: ‘’gaat dit wel werken?’’ Maar juist dan, mag ik God aan het werk laten en Hem ze laten helen. Zo gaat het stromen, en gaat Gods liefde door mezelf heen en kan ik er liefdevol zijn voor die ander. Soms betekent dit dat je stil moet staan als de ander stilstaat. Een ander moment is het juist weer goed om de ander niet voor de voeten lopen en zijn eigen weg te gunnen. Ook dan laat je het echt stromen.’
Liefde laten stromen in verbinding
Als je het hebt over stromen, dat kan dat volgens Anita pas goed in verbinding met een ander. ‘Negen jaar is het nu geleden dat ik ben gescheiden, daarna ben ik bij Spectrum gaan werken en ben ik de opleiding tot therapeut bij Spectrum gaan volgen om mijn rouw te verwerken. Tijdens deze opleiding heb ik echt de kracht van de gemeenschap ervaren. Als er mensen zijn die mij steunen, dan kan ik veel meer stromen. ‘‘Gemeenschap van de Veiligen, niet van de heiligen’’, zoals ze dat zo mooi verwoorden bij Spectrum. Veilig genoeg om helemaal jezelf te zijn. Als je zelf komt, dan kan de ander ook komen. Al blijven er periodes dat het minder stroomt, het helpt mij dan om te weten dat het wel weer komt. Het gaat stromen als je de blokkade begrijpt. Je moet bij de blokkade en bij je eigen pijn blijven. Ik geloof dan ook dat het huwelijk de plek is waar wonden uit je jeugd op een veilige plek kunnen helen’.
‘Elk mens heeft de neiging om een ander op een troon te zetten’ aldus Anita, dit merkt ze zelf als therapeut ook. ‘Je bent zo mooi anders dan ik’’, zeg of denk ik dan, niet meer of minder. Als je vergelijkt gaat er altijd iemand dood, of je zelf of de ander. Anders stroomt het niet. Vergelijken is helaas wel wat er in ons bloed zit.’
Tot slot wil ze jou een vraag meegeven om over na te denken: ‘hoeveel waarde hebben jouw gevoelens van waardeloosheid? Als je het hebt over je waardevol voelen, dan is het ook goed om over waardeloosheid na te denken. Pas dan krijgt het waardevol voelen, nog meer betekenis. Mag jouw gevoel van waardeloosheid er ook zijn? Je mag er mee naar Jezus en naar elkaar. Juist deze gevoelens mogen in het Licht gebracht worden.’
Anita, dank je wel voor het delen van jouw verhaal en jouw waardevolle woorden.
Eén reactie
Anita, …..een heel bijzondere verpleegster in het Sophia ziekenhuis Isala Zwolle (ca 40 jaar geleden?) ,maar niet vergeten door mij.