durf te leven

‘Leef met volle teugen. Durf te leven met de dag. Glimlach elke morgen, er is iets moois dat op je wacht.’

Het blijft zo’n mooi en inspirerend, maar vooral ook bemoedigend lied. Zo van, durf het maar. Durf maar te leven. Durf te gaan. Dit doet me denken aan het boek ‘durf te gaan’ van Marion Lubke, waarin zij schrijft over hooggevoeligheid. Wat veel herkenning lees ik in het boek en wat een prachtige opdrachten, om het echt op je te laten inwerken.

Durf te gaan. Durf ik echt te gaan? In september ben ik gestart met een coachopleiding bij Groundwork. Wat vond ik het spannend, die eerste lesdag, maar ook wel die lessen daarna maar wat had en heb ik er ook veel zin in.

Vlak voor de eerste lesdag kreeg ik een aantal keer de tekst ‘meisje, sta op!’ Alsof God tegen mij en het kleine meisje in mij zei: Ga maar, Ik ga met je mee. Zo mooi en zo bemoedigend, juist in die periode waarin ik onzeker was, maar er tegelijk ook veel zin in had. En naar aanleiding van deze Bijbeltekst schreef ik dit gedicht:

Lieve dochter,

Ik ben bij jou, altijd.
Ik laat je nooit alleen.
Kom maar met je onzekerheid.
Ik ben altijd om je heen.

Ik geef je nieuwe kracht,
als je alles bij me neerlegt
en het van Mij verwacht,
onthou maar wat Ik eerder heb gezegd:

Meisje, sta op. Ga maar.
Ik ga met je mee, sta altijd voor je klaar!

Ja, ik leg mijn leven in Uw handen Heer
en verlang steeds meer en meer,
om dicht bij U te zijn,
daar is het leven goed en fijn.
Dan is er geen onzekerheid,
omdat U mij heeft bevrijd!

Ik kies er voor te vertrouwen op U
en wil leven met volle teugen in het nu.