Pfff. Wat is dat toch? Vlak voor de vakantie is het vaak nog zo druk met allerlei activiteiten en moet ik van mezelf ook nog eens van alles, net alsof het niet na de vakantie kan… maar goed, in zo’n periode waarin ik het druk heb of veel van mezelf moet, heb ik de neiging om maar achter elkaar door te rennen. Terwijl er eigenlijk nog genoeg momenten zijn om wel even stil te zitten of tot rust te komen. Herken jij dit, dat je de neiging hebt om maar achter elkaar door te hollen?
Op een gegeven moment besloot ik vorige week mezelf niet langer voor de gek te houden en niet achter elkaar door te hollen of weg te lopen voor mijn onrustige gevoel en de spanning in mij. Ik had een ochtendje voor mezelf gepland om echt even helemaal niets te hoeven. En daar zat ik op de bank, mezelf voornemend om echt even niets te doen. Ik staarde wat voor me uit en vond het heerlijk die stilte in huis. Nou ja, stil, het was niet helemaal stil. Ik hoorde het tikken van de klok en ineens irriteerde ik me daaraan. ‘ik wil dat het helemaal stil is en dan hoor ik die stomme klok’ waren mijn gedachten en hoe langer ik daar over nadacht hoe harder het getik leek te worden. Ik probeerde het getik er gewoon te laten zijn, waarom irriteerde ik me er zo aan?
En terwijl ik daar zo zat op de bank besloot ik te beginnen in het boek van Mirjam van der Vegt Koester je hart, 40 stiltetips voor je leven, ‘Als je stil wordt, gaat het niet om kloktijd, maar om Degene met wie je tijd doorbrengt.’ Bijzonder dat ik net die quote las, over kloktijd, terwijl ik me juist daarvoor zo irriteerde aan het tikken van de klok. Ik probeerde me niet langer te focussen op het getik van de klok en me af te sluiten voor het geluid. Ik lees verder ‘je hart wil geen afleiding. Het heeft liefde nodig. Het wil gekoesterd worden. In de stilte ontdek je de liefde. De stilte is een tweestemmig lied waar God en de mens elkaar raken.’ Wauw wat een prachtige woorden uit dit boek, die me weer inspireren om vaker stilte moment in te lassen. Gewoon even helemaal niets en me weer echt geliefd te voelen door mijn Maker, me te laten vullen met Zijn liefde, omdat Hij zo intens van me houdt. Ik vond het zo fijn om weer gewoon stil te zijn. Stil te zijn bij mijn Maker, tot rust te komen bij Hem, Zijn liefde door me heen te voelen stromen. Ik sloot dit stilte moment af met twee nummers, het lied stil van Remco Hakkert en het lied ‘run to the Father’ van Cody Carnes. Zulke prachtige en rustgevende liederen.
In oktober start er weer een nieuwe cursus, namelijk de module ik ben waardevol om wie ik ben van de verdiepingscursus ik ben waardevol, waarin een van de thema’s ook is ik word stil en ontdek wat God wil. Maar dat is pas na de vakantie, nu nog een weekje en dan ga ik lekker genieten van de vakantie. Ik wil jou de komende zomerperiode een fijne tijd toewensen met veel waardevolle momenten dicht bij je Maker!
