het verhaal begint… bijna 8 jaar geleden

Het verhaal begint bijna 8 jaar geleden, vlak na de bevalling van onze tweede dochter.

‘Zien jullie iets?’ klonk de vraag, een uur nadat we van onze prachtige dochter hadden genoten. Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, ik zie niets bijzonders, alleen een mooi meisje, onze mooie dochter. Maar u zult het wel niet voor niets vragen,’ zei ik. De vrouw knikte. ‘Dat klopt, uw dochter heeft het syndroom van down.’

BAM. Mijn wereld stortte in.

Gedachten die door me heen schoten waren: ‘Nee, dit kan ik niet. Waarom gebeurt dit? Ik kan geen goede moeder voor haar zijn, ik kan haar niet geven wat ze nodig heeft! Hoe zal het straks zijn als ze groot is, hoe zal haar toekomst er uit zien?’

Gevoelens van blijdschap en verdriet wisselden elkaar continu af. Blijdschap om haar geboorte. Verdriet omdat we niet wisten wat het syndroom van down inhield. Ik herinner me nog goed dat ik mijn moeder opbelde ‘Mam, u bent weer oma geworden! Maar ze is wel een bijzonder meisje, ze heeft het Syndroom van Down.’ Ik voelde dat ze niet goed wist hoe ze moest reageren.

En toch, juist in die periode van het leren loslaten dat het anders ging dan ik van te voren had verwacht heb ik mogen ervaren dat God erbij was. De dominee kwam in de kraamweek op bezoek. Ik wist niet zo goed een houding. Ik was blij en dankbaar, maar maakte me ook zorgen. Hij vroeg ‘zal ik met je een gedeelte uit de Bijbel lezen?’ ‘Ja, is goed’ zo reageerde ik op zijn vraag.

‘Moet je door het water gaan – Ik ben bij je, of door rivieren – je wordt niet meegesleurd. Moet je door het vuur gaan. Het zal je niet verteren. De vlammen zullen je niet verschroeien.

God is er bij, in je vragen en je onzekerheid. Ja mag met je vragen naar Hem. Dan wordt de strijd niet minder, maar kun je het wel volhouden. Omdat Hij voor en naast je strijdt. Hij is bij je en laat je nooit los! De golven van emoties van onzekerheid en angst zullen je niet overspoelen, je zult niet worden meegesleurd.

Dan lezen we verder in Jesaja 43 ‘je bent zo kostbaar in Mijn ogen, zo waardevol en Ik houd zoveel van je.’ Wauw, wat een prachtige en bemoedigende woorden. God houdt van mij en onze prachtige dochter. God houdt ook van jou.

Ons mooie meisje wordt binnenkort acht jaar. Wat voel ik mij een gezegende moeder als ik kijk naar onze prachtige dochter met de twinkeling in haar ogen. Heerlijk hoe zij intens kan genieten. Door haar heb ik geleerd zelf ook meer te genieten en te leven in het nu. Zij is zo mooi. Zo puur. Oprecht. Ze is gewoon zoals ze is: echt! En daarom vier ik vandaag feest, en draag ik twee verschillende sokken, omdat het Wereld Downsyndroom dag is.