Deze derde adventsblog gaat over de V van Verdriet.
Wat kan ik genieten van het schrijven van een kerstkaartje aan voor mij waardevolle mensen. Om terug te kijken naar de waardevolle genietmomenten die ik met die persoon in het afgelopen jaar heb beleefd of gewoon om de ander te bemoedigen. Ik begin met het schrijven van de kaartjes met alleen mijn eigen naam er op. Nadat ik deze kaartjes heb geschreven wil ik beginnen met de kerstkaartjes die ik namens ons als gezin wil versturen. Onbewust merk ik dat ik er niet zoveel zin meer in heb. In eerste instantie denk ik omdat dit komt omdat ik even geen inspiratie meer heb. Ik leg de kaartjes en enveloppen weg en ga iets anders doen. Ik kijk op mijn mobieltje en zie een Facebook berichtje voorbijkomen met de vraag: hoe ga jij om met het wel of niet vermelden van de naam van je overleden kindje op een kaartje die jij stuurt?
Ik merk dat deze vraag me raakt en ineens komt het verdriet om Noah weer omhoog. Wat had ik graag vijf namen op het kaartje kunnen zetten. Tegelijk bedenk ik me: hoe ga ik dat eigenlijk doen? Zal ik wel of niet zijn naam er op zetten? Ik weet het niet zo goed. Ik merk dat ik door hierover na te denken weer dicht bij mijn verdriet kom. Ik loop dan ook even naar het plekje in onze huiskamer waar ik een herinneringsplankje voor Noah heb gemaakt. Ik steek de kaarsen aan. Kijkend in de vlammetjes denk ik aan ons kleine mannetje.
Dan zie ik op tafel het boekje Jij bent waardevol van Carianne Ros liggen, ik blader er door heen en lees de woorden:
‘Elke traan die jij gelaten hebt, heeft God in Zijn handpalm opgevangen, Hij huilde met je mee toen je verdriet had, hij voelde ook de pijn die jij in je hart voelde toen je werd afgewezen of gekwetst. God heeft al jouw tranen bewaart, om er parels van te maken, zodat Hij een prachtige parelketting kan rijgen van jouw leven. Terwijl jij nog pijn en verdriet had, was God al bezig om daar iets moois uit tevoorschijn te laten komen’.
Wauw, mijn verdriet, mijn tranen mogen er zijn. God maakt van mijn tranen parels. God maakt ook van jouw verdriet en jouw pijn mooie parels. Ook al zie je dat op dit moment nog niet. God is daar nu al mee bezig. We mogen in deze periode uitkijken naar kerst. Jezus kwam naar deze aarde en Hij weet wat het is om verdriet te hebben, ook Hij heeft gehuild. Ook Hij heeft verdriet ervaren. Hij kwam naar deze aarde uit liefde voor jou. Hij wil dicht bij jou zijn in jouw verdriet en pijn.
In deze adventstijd mogen we uitzien naar de tweede terugkomst van Jezus, dan zullen de tranen uit onze ogen worden gewist en zullen wij degene die we nu moeten missen, weer ontmoeten, wat een schitterend vooruitzicht.
