‘mama ik verveel me’, wat moet ik gaan doen? vraagt mijn oudste dochter aan me als ze net uit school is.
Ik reageer met de woorden: ‘wil je misschien een spelletje met me doen?’
‘nee, bleuh, een spelletje, daar heb ik geen zin in’
‘een puzzeltje maken?’
‘nee, daar heb ik ook geen zin in!
‘wat wil je dan wel?’
‘euhm.. even denken, ja ik weet het, ik heb echt een heel goed idee! Mama, wilt u opdrachten voor mij bedenken en die opschrijven? Ja, dat vind ik echt helemaal leuk.’
‘Ok, dan gaat mama opdrachten voor jou bedenken.’
En waar onze oudste dochter eerst verveeld op de bank hing, is ze nu in een keer vol energie. Ze loopt enthousiast naar boven, wanneer ik haar de opdracht heb gegeven om boven op zolder haar de spelletjes laten tellen die daar staan. Al gauw, bedenk ik ook opdrachten waarmee ze gelijk huishoudelijke klusjes doet. Zo vraag ik aan haar om een kastje schoon te maken. Ik verwoord het dan uiteraard wel in opdrachtvorm: ‘ga naar de kast waar de schoonmaakdoekjes liggen, pak een schoonmaakdoekje en maak deze een klein beetje nat, loop vervolgens naar boven, naar het witte kastje en maak dit kastje schoon. Vervolgens als je weer naar beneden loopt, tel dan de treden van de trap.’ Het moet natuurlijk ook wel een beetje leuk blijven en ze moet niet het gevoel krijgen dat ze alleen maar huishoudelijke klusjes doet. Zo leuk om haar zo enthousiast te zien. Een andere opdracht is: ‘lees een boekje voor, voor je zusje‘. Zo schattig om te zien, dat ze dat ook helemaal leuk vindt om te doen.
Het werkt ook aanstekelijk, want als mijn jongste dochter ziet, dat mijn oudste dochter helpt, wil zij ook graag helpen. Samen helpen ze me die middag met eten koken.
Een paar dagen later, het is al wat later op de middag als mijn oudste dochter naar me toe komt: ‘mama wilt u weer wat opdrachtjes bedenken?’. ‘Natuurlijk wil ik dat’ en weer gaat ze enthousiast aan de slag. Ineens pakt ze het papiertje met de opdrachten. Nieuwsgierig als ik ben, wil ik natuurlijk wel weten wat ze doet en kijk ik wat ze op schrijft. Bovenaan het papier had ik opgeschreven: opdrachten voor Ester. Zij voegt er aan toe: en mama. Vervolgens schrijft ze onder haar opdrachten, een opdracht voor mama: ‘zet uw glas op het aanrecht en zet uw mobiel uit’.
Heerlijk, zo’n spiegel van mijn dochter. Ze heeft groot gelijk en snel doe ik mijn mobiele telefoon uit en leg ik hem weg. Zo hebben we nog even een heerlijk mama-dochter moment met veel knuffels en gestoei.
Wat is dat toch genieten om samen met mijn dochters bezig te zijn, gewoon met simpele opdrachtjes mijn dochter blij maken, daar word ik zelf ook wel weer blij van. Zo waardevol, het samen bezig zijn en de onverdeelde aandacht die ik dan kan geven. Waardevolle genietmomenten.
